رسول اللّه(ص):
أوحَی اللّهُ تَعالی إلی إبراهیمَ(ع): خَلَقتُک وَابتَلَیتُک بِنارِ نُمرودَ، فَلَوِ ابتَلَیتُک بِالفَقرِ ورَفَعتُ عَنک الصَّبرَ فَما تَصنَعُ؟
قالَ إبراهیمُ: یا رَبِّ! الفَقرُ إلَی أشَدُّ مِن نارِ نُمرودَ.
قالَ اللّهُ تَعالی: فَبِعِزَّتی وجَلالی، ما خَلَقتُ فِی السَّماءِ وَالأَرضِ أشَدَّ مِنَ الفَقرِ.[۱]
پیامبر خدا(ص):
خداوند متعال به ابراهیم(ع) وحی فرمود که: «من تو را آفریدم و به آتش نمرود، گرفتارت کردم. اگر تو را به فقر، مبتلا کنم و شکیبایی را از تو بر گیرم، چه خواهی کرد؟».
ابراهیم(ع) گفت: خداوندا! فقر، برایم سخت تر از آتش نمرود است.
خدای متعال فرمود: «به عزّت و جلالم سوگند که در آسمان و زمین، [بلایی] سخت تر از فقر نیافریده ام».
[۱]. جامع الأخبار: ص ۲۹۹ ح ۸۱۷، بحار الأنوار: ج ۷۲ ص ۴۷ ح ۵۸، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۶، ص ۸۲.
