گزیده احادیث امام هادي سلام‌الله علیه

از كسى كه آزرده اش كرده اى صفا و يكرنگى مجوى و از كسى كه تير بدگمانيت را به او نشانه رفته اى خيرخواهى مجوى ؛ زيرا دل ديگران با تو همچون دل توست با ديگران .

شب زنده دارى خواب را دلنشين تر و گرسنگى غذا را لذتبخش تر مى كند

امام پس از من حسن است و پس از حسن فرزندش قائم ؛ همو كه زمين را پر از عدل و داد مى كند همچنان كه از بيدادگرى و ستم پر شده باشد .

بخل نكوهيده ترين خوى است .

امام هادى عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از توبه نصوح ـ : توبه نصوح اين است كه باطن همچون ظاهر و بهتر از آن شود .

نادان ، اسير زبان خود است .

سرزنش و گله گذارى بهتر است از كينه به دل گرفتن .

حـكـمت در جـانهاى فاسد مـؤثـر و مـفيد نمى افتد .

هر كه از خدا پروا كند ، همگان از او پروا كنند

از خوبى بهتر كسى است كه خوبى مى كند و از زيبايى زيباتر كسى است كه زيبا مى گويد و از علم برتر ، كسى است كه دارنده آن است .

آن گـاه كه خداوند عز و جل بـا موسى بن عمران عليه السلامسخن گفت ، موسى عرض كرد : پاداش كسى كه صله رحم كند چيست ؟ خداوند فرمود : اى موسى ! مرگ او را به تأخير مى اندازم و سختيهاى جان دادن را بر او آسان مى سازم .

امام هادى عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال ابراهيم بن عقبه درباره زيارت امام حسين و امام كاظم عليهماالسلام و امام جواد عليه السلام ـ : زيارت امام حسين مقدّم است ، امّا اين (كه همه را زيارت كنى) جامعتر و ثوابش بيشتر است .

وقتى يكى از اهالى رى خدمت امام هادى عليه السلاممشرّف شد ، حضرت پرسيد : كجا بودى ؟ (آن مرد گويد :) گفتم : به زيارت حسين عليه السلامرفته بودم . حضرت فرمود : بدان كه اگر قبر عبدالعظيم را در شهر خودتان زيارت كنى ، همچون كسى هستى كه حسين بن على عليهماالسلام را زيارت كرده باشد .

سپاسگزار ، از بركتِ شكرِ خود ، سـعادتـى بيشتر از نعمتى كسب مى كند كه موجب سپاس او بوده است ؛ زيرا نعمتها كالاى دنيايند ، ولى شكر (در بردارنده) نعمتهايى است همراه با آخرت .

ستيزه كردن ، دوستىِ ديرينه را برهم مى زند و گره محكم را مى گشايد . كمترين چيزى كه در ستيزه كردن هست ، اين است كه هر يك مى خواهد بر ديگرى چيره آيد و اين چيره جويى ، عامل اصلى بريده شدن پيوند دوستى است .

طمع ، خصلتى زشت است .

هر كه آفريدگار را فرمان برَد ، از خشم و ناخشنودى مخلوق پروايى به دل راه ندهد .

هر كه دوستى و انديشه اش را در اختيار تو گذاشت ، تو نيز اطاعتت را در اختيار او گذار .

امام هادى عليه السلام ـ در پاسخ به پـرسش ابــن سكّيت از علّت فرستادن موسى با عصا و يد بيضا (دست نورانى) و ابزار (ضدّ) جادو و فرستادن عيسى با ابزار طبابت و فرستادن محمّد ـ درود خدا بر او و خاندانش و همه پيامبران باد ـ با گفتار و سخن ـ : هنگامى كه خداوند موسى عليه السلام را فرستاد ، جادوگرى بر مردم عصر او غلبه داشت . پس ، او از طرف خدا ، چيزى براى مردم آورد كه توان انجام چنان كارى را نداشتند و به وسيله آن ، جادوى آنها را باطل ساخت و حجّت را بر آنان ثابت كرد . عيسى عليه السلامرا در زمانى مبعوث كرد كه بيماريهاى مزمن شيوع داشت و مردم نياز به طبابت داشتند . پس ، عيسى از نزد خدا چيزى برايشان آورد كه مانند آن را نداشتند . او به اذن خدا مردگان را زنده كرد و كورِ مادرزاد و پيس را شفا داد و با اين وسيله حجّت را بر آنان ثابت كرد . و محمّد صلى الله عليه و آله را در زمانى فرستاد كه خطابه و سخنورى ـ به گمانم فرمود : شعر ـ رواج داشت . پس ، آن حضرت از نزد خدا مواعظ و حكمتهايى آورد كه به وسيله آنها گفتار ايشان را باطل كرد و حجّت را بر آنان ثابت نمود .

آفريدگار جز آن گونه كه خود، خويشتن را وصف كرده است ، وصف نمى شود . چگونه وصـف شود آفريدگارى كه حواسّ از درك او ناتوانند و وهمها از رسيدن به او درمانده اند و انديشه ها از تعريف و تحديد او عاجزند و ديدگان از احاطه بر او ناتوانند ؟ برتر از وصف توصيفگران است و والاتر از ثناى ثناگويان .

مردم در دنيا با اموال سر و كار دارند و در آخرت با اعمال .

توانگرى ، آن است كه آرزو كم داشته باشى و به آنچه تو را بسنده مى كند خرسند باشى و فقر ، عبارت است از سيرى ناپذيرى نفس و نوميدى شديد .

فقر ، سيرى ناپذيرى نفس است و نوميدى شديد .

مـقـدّرات چـيزهايى را كـه بـه ذهنت خطور نمى كند ، نشانت مى دهد.

نادان ، اسير زبان خويش است .

مـجادله كـردن ، دوسـتـى ديرين را از بـين مى برد و پيوند استوار را از هم مى گسلد و كمترين چيزى كـه در آن هست ، چيره جويى است و چيره جويى ، خود عامل اصلى قطع رابطه مى باشد .

بـه يـادآور ، آن هـنگامى را كـه پـيـش روى خانواده ات در بستر مرگ افتاده اى و نه طبيب مى تواند مردنت را جلوگيرد و نه دوست به كارت مى آيد .

بــراى نعمت ها همسايه خوبى باشيد و با سپاسگزارى و قدردانى از آنها ، بر نعمت هاى خويش بيفزاييد و بدانيد كه نفْس (آدمى) ، آنچه را به او داده مى شود ، به راحتى مى پذيرد و در برابر آنچه از آن باز داشته مى شود ، به شدّت مقاومت مى كند

شب زنده دارى ، خواب را لذّتبخش تر مى كند .

نافرمانى والدين ، تنگدستى در پى دارد و به ذلّت مى كشاند .