احادیث داستانی اهل بیت(ع)

مسند ابن حنبل عن عطاء بن أبی رباح:

حَدَّثَنی مَن سَمِعَ اُمَّ سَلَمَةَ تَذکرُ أنَّ النَّبِی(ص) کانَ فی بَیتِها، فَأتَتهُ فاطِمَةُ(ع) بِبُرمَةٍ فیها خَزیرَةٌ، فَدَخَلَت بِها عَلَیهِ فَقالَ لَها: ادعی زَوجَک وَ ابنَیک، قالَت: فَجاءَ عَلِی وَالحَسَنُ وَالحُسَینُ(ع) فَدَخَلوا عَلَیهِ فَجَلَسوا یأکلونَ مِن تِلک الخَزیرَةِ، وهُوَ عَلی مَنامَةٍ لَهُ عَلی دُکانٍ، تَحتَهُ کساءٌ لَهُ خَیبَرِی.

قالَت: وأنَا اُصَلّی فِی الحُجرَةِ، فَأَنزَلَ اللّهُ عز و جل هذِهِ الآیةَ:«إِنَّمَا یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یطَهِّرَکمْ تَطْهِیرًا»[۱].

قالَت: فَأَخَذَ فَضلَ الکساءِ فَغَشّاهُم بِهِ، ثُمَّ أخرَجَ یدَهُ فَأَلوی بِها إلَی السَّماءِ ثُمَّ قالَ:

اللّهُمَّ هؤُلاءِ أهلُ بَیتی وخاصَّتی، فَأَذهِب عَنهُمُ الرِّجسَ وطَهِّرهُم تَطهیرا، اللّهُمَّ هؤُلاءِ أهلُ بَیتی وخاصَّتی، فَأَذهِب عَنهُمُ الرِّجسَ وَطهِّرهُم تَطهیرا.

قالَت: فَأَدخَلتُ رَأسِی البَیتَ فَقُلتُ: وأنَا مَعَکم یا رَسولَ اللّهِ؟ قالَ: إنَّک إلی خَیرٍ، إنَّک إلی خَیرٍ.[۲]

مسند ابن حنبل ـ به نقل از عطاء بن ابی رَباح ـ:

کسی که از امّ سلمه شنیده بود، به من گفت که امّ سلمه گفته است که پیامبر(ص) در خانه او بود که فاطمه(ع) قابلمه ای آورد که در آن، کاچی[۳]بود و با آن، خدمت پیامبر(ص) رسید. پیامبر(ص) به او فرمود: «همسر و دو پسرت را فرا بخوان». امّ سلمه گفت: علی و حسن و حسین آمدند و بر پیامبر(ص) وارد شدند. آنها نشستند و از آن کاچی خوردند و این، در حالی بود که پیامبر(ص) بر بسترش نشسته بود، و این بستر بر سکویی بود. عبایی خیبری زیر پیامبر(ص) قرار داشت.

من در اتاق، نماز می خواندم که این آیه: «خداوند، خواسته است پلیدی را تنها از شما اهل بیت بزداید و شما را کاملاً پاکیزه گرداند» نازل شد. پیامبر(ص) باقی مانده این عبا را گرفت و آنها را با آن پوشاند. سپس دستش را بیرون آورد و با آن به آسمان، اشاره کرد و فرمود: «بار خدایا! اینان، اهل بیت و خواصّ من اند. پس هر گونه پلیدی را از آنها دور کن و کاملاً پاکشان گردان. بار خدایا! اینان، اهل بیت و خواصّ من اند. پس هر گونه پلیدی را از آنها دور کن و کاملاً پاکشان گردان». من سرم را به درون خانه (حیاط) بردم و گفتم: آیا من هم با شما هستم، ای پیامبر خدا؟ فرمود: «تو در راه درست هستی. تو در راه درست هستی».

[۱]. الاحزاب: ۳۳.

[۲]. مسند ابن حنبل: ج ۱۰ ص ۱۷۷ ح ۲۶۵۷۰، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۹، ص ۲۴۰.

[۳]. در متن عربی حدیث، «خَزیرة» آمده است که یعنی: حریره گندم؛ پوره گندم؛ کاچی (ر. ک: منتهی الأرب: مادّه «خزر»، لغت نامه دهخدا: واژه «خزیره»).