آسیب‌شناسی دین‌داری در بُعد عملکرد از منظر قرآن کریم
سال
/ شماره پیاپی
/
صفحه
چکیده :
سعادت انسان که هدف از ارسال دین بوده است، با التزام صحیح نسبت به دین محقق خواهد شد. لذا شناسایی و اجتناب از آنچه صحّت دین‌داری را خدشه‌دار می‌کند، امری ضروری است.
یکی از ابعاد و مؤلفه‌های دین‌داری، بُعد عملکردی دین است. بنابراین هر عملکرد ناصحیح در مسیر دین‌داری که ابعاد عملکردی دین را مخدوش نماید، به‌عنوان آسیب دین‌داری خواهد بود. در اینجا با توجه به آیات قرآن کریم بخشی از عملکردهایی که در سه عرصهٔ مرتبط با دین‌داری ایجاد آسیب می‌کنند، ذکر شده است:۱) عملکردهای آسیب‌رسان به عرصهٔ شناخت دین: تأسی نکردن به الگوهای شایسته، تبعیت کورکورانه، دریافت مسائل مربوط به دین از طریق نادرست ۲) عملکردهای آسیب‌رسان به عرصهٔ عمل به دین: تسلیم اوامر الهی نبودن، ترجیح دنیا بر دین، عدم عمل به کتاب الهی، هواپرستی ۳) عملکردهای آسیب‌رسان به عرصهٔ ماندگاری در مسیر دین: دین‌داری موسمی، صبور نبودن در مسیر دین‌داری، مداومت نداشتن در عمل به بایسته‌های دینی، عدم مهاجرت برای حفظ دین خود.
از مجموع آسیب‌های بیان‌شده در هر عرصه، یک آسیب را می‌توان منشأ سایر آسیب‌ها در عرصهٔ مربوطه دانست که عبارت‌اند از: دریافت مسائل مربوط به دین از طریق نادرست (عرصهٔ شناخت دین)، هواپرستی (عرصهٔ عمل به دین) و صبور نبودن در مسیر دین‌داری (عرصهٔ ثبات در مسیر دین) و به‌طورکلی آسیب‌های دین‌داری در بُعد عملکرد را در آن‌ها خلاصه نمود.
کلیدواژه‌های مقاله :دین، دین‌داری، آسیب‌های دین‌داری، آسیب‌شناسی، عملکرد.
