الخرائج و الجرائح عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَيْمُونٍ
أَنَّهُ كَانَ مَعَ الرِّضَا ع بِمَكَّةَ قَبْلَ خُرُوجِهِ إِلَى خُرَاسَانَ قَالَ قُلْتُ لَهُ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أَتَقَدَّمَ إِلَى الْمَدِينَةِ فَاكْتُبْ مَعِي كِتَاباً إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ ع فَتَبَسَّمَ وَ كَتَبَ وَ صِرْتُ إِلَى الْمَدِينَةِ وَ قَدْ كَانَ ذَهَبَ بَصَرِي فَأَخْرَجَ الْخَادِمُ أَبَا جَعْفَرٍ ع إِلَيْنَا فَحَمَلَهُ فِي الْمَهْدِ فَنَاوَلْتُهُ الْكِتَابَ فَقَالَ لِمُوَفَّقٍ الْخَادِمِ فُضَّهُ وَ انْشُرْهُ فَفَضَّهُ وَ نَشَرَهُ بَيْنَ يَدَيْهِ فَنَظَرَ فِيهِ ثُمَّ قَالَ لِي يَا مُحَمَّدُ مَا حَالُ بَصَرِكَ قُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اعْتَلَّتْ عَيْنَايَ فَذَهَبَ بَصَرِي كَمَا تَرَى قَالَ فَمَدَّ يَدَهُ فَمَسَحَ بِهَا عَلَى عَيْنِي فَعَادَ إِلَيَّ بَصَرِي كَأَصَحِّ مَا كَانَ فَقَبَّلْتُ يَدَهُ وَ رِجْلَهُ وَ انْصَرَفْتُ مِنْ عِنْدِهِ وَ أَنَا بَصِيرٌ
[۱]
.
محمّد بن ميمون
كه با حضرت رضا عليه السّلام در مكه بود قبل از رفتن آن جناب به جانب خراسان گفت عرض كردم آقا من تصميم دارم به مدينه بروم نامه‌اى بنويس تا ببرم براى حضرت جواد عليه السّلام لبخندى زد و نامه‌اى نوشت. به مدينه آمدم آن وقت كور بودم.
خادم حضرت جواد را كه در گهواره بود آورد نامه را تقديم كردم به موفق فرمود نامه را بگشا باز كرد و مقابل ايشان گرفت در نامه نگاه كرد بعد به من فرمود چشمت چطور است. عرض كردم به درد چشم مبتلا شدم و چنانچه ملاحظه مي فرمائيد كور گرديده‌ام در اين موقع دست دراز كرد و بر چشمم كشيد از اول بيناتر شد صحيح و سالم. دست و پايش را بوسيدم و با چشم بينا از خدمتش مرخص شدم.
[۱]
مختار الخرائج و الجرائح
ص ۲۰۷.
