سید عبد الله شُبّر(1188 ـ 1242 ق)

فقیه، محدّث، متکلّم، مفسّر، ادیب و مورّخ؛ در سال ۱۱۸۸ ق در نجف اشرف به دنیا آمد و پس از چندی به همراه پدرش، به کاظمین(ع) هجرت کرد و در سال ۱۲۴۲ ق در ۵۴ سالگی در گذشت.

مکانت حدیثی

محدّث، مفسّر و صاحب اثر در همه علوم اسلامی است.[۱] از استادان بزرگی چون پدرش، سید محمّدرضا شبّر (م ۱۲۳۰ ق)، علّامه سید محسن اعرجی (م ۱۲۴۰ ق)، شیخ جعفر کاشف الغطا (م ۱۲۲۸ ق) که از ایشان اجازه نقل حدیث گرفت و نیز از سید علی طباطبایی (م ۱۲۳۱ ق)، اسد اللّٰه کاظمی (م ۱۲۳۴ ق)، میرزا محمّدمهدی شهرستانی (م ۱۲۱۶ ق) و میرزا ابو القاسم قمّی (م ۱۲۳۱ ق)، بهره برد و شاگردان بسیاری چون محمّد بن مال بن معصوم قطیفی، (م ۱۲۶۹ ق)، عبد النبی بن علی کاظمی (م ۱۲۵۶ ق) و علی بن سید محمّد امین (م ۱۲۴۹ ق) نزد وی شاگردی کردند.

آثار حدیثی

علّامه شُبّر، نزدیک به هفتاد عنوان کتاب و رساله تألیف کرده که برخی از آنها به ده ها مجلّد می رسند و تنها اندکی از آنها به چاپ رسیده اند. وی به جهت کثرت نوشتار به مجلسی ثانی شهرت یافت. برخی آثار وی عبارت اند از:. الأخلاق؛ إرشاد المستبصر؛ أنوار الساطعة فی العلوم الأربعة؛ جامع المعارف و الأحکام (مجموعه ای گسترده از احادیث در اصول و فروع دین؛ به صورت پراکنده در کتاب خانه های مشهور، نگهداری می شود[۲])؛ الجوهر الثمین فی تفسیر القرآن المبین. (در شش مجلّد)؛ زبدة الدلیل (کتابی گسترده و استدلالی در همه ابواب فقه)؛[۳] صفوة التفاسیر[۴] (نخستین تفسیر علّامه شبّر که تا کنون منتشر نشده است، ولی نسخه های خطّی آن، موجودند)؛ طب الأئمّة(ع)؛ الطب المروی؛ مصابیح الأنوار فی حلّ مشکلات الأخبار؛. مصابیح الظلام فی شرح مفاتیح شرائع الإسلام (شرح مفاتیح شرائع الإسلام فیض کاشانی).

[۱] . ریحانة الأدب: ج۳ ص۱۷۶-۱۷۵، تنقیح المقال: ج۲ ص۲۱۳.

[۲] . الذریعة: ج۵ ص۷۲-۷۱.

[۳] . تنقیح المقال: ج۲ ص۲۱۳، الذریعة: ج۱۲ ص۲۷.

[۴] . الذریعه: ج۱۵ ص۴۸.