فُضَیل بن یسار(قبل از 148 ق)

فضیل، از اصحاب امام باقر و امام صادق(ع) بود.[۱] وفات وی درحیات امام صادق(ع) واقع شده است. وی ظاهراً تا سال ۱۴۵ ق زنده بوده است؛ زیرا روایتگر ماجرای خروج ابراهیم بن عبد اللّٰه بن حسن(ع) در سال ۱۴۵ ق است.[۲]

مکانت حدیثی

او جزﺀ طبقه اول اصحاب اجماع، از اصحاب امام باقر و امام صادق(ع) است که گفته شده همه علما بر فقاهت و وثاقت و روایاتشان اتّفاق نظر دارند.[۳] فضیل، از غیر معصوم، تنها چند روایت گزارش کرده است و غالب روایات وی از امام صادق و امام باقر(ع) است و بیش از سی محدّث و راوی حدیث، از او اخذ روایت کرده اند.[۴] روایاتی از امام صادق(ع) در ستایش فضیل، نقل شده است[۵] و علمای رجال در وثاقت و اعتماد بر او متفق اند.[۶]

احادیث و آثار

فضیل بن یسار، در ۵۰۷ سند از اسانید کتب اربعه قرار گرفته است و روایت های او در موضوعات مختلف اعتقادی، فقهی، اخلاقی و تفسیر، نقل شده است.[۷] فهرست نگاران، او را دارای کتابی می دانند، ولی نام خاصّی برای آن ذکر نکرده اند.[۸]

[۱] . رجال النجاشی: ج۲ ص۱۷۲ ش۸۴۴، رجال الطوسی: ص۱۴۳ ش۱۵۴۵ و ص۲۶۹ ش۳۸۶۸، رجال البرقی: ص۱۱ و ۱۷.

[۲] . رجال الطوسی، ص۱۵۶ ش۱۷۱۷.

[۳] . رجال الکشّی: ج۲ ص۵۰۷ ش۴۳۱.

[۴] . معجم رجال الحدیث: ج۱۳ ص۳۳۹ ش۹۴۳۶.

[۵] . رجال الکشّی: ج۲ ص۴۷۲ ح ۳۷۷، ص۴۷۳ ح ۳۷۹ و ۳۸۰.

[۶] . رجال النجاشی: ج۲ ص۱۷۲ ش۸۴۴، رجال الطوسی: ص۱۴۳۵ ش۱۵۴۵.

[۷] معجم رجال الحدیث: ج۱۳ ص۳۳۹ ش۹۴۳۶.

[۸] . رجال النجاشی: ج۲ ص۱۷۲ ش۸۴۴.