استغفار معصومان(ع)

1- مقام معصومین(ع) مدام در حال بالا رفتن است؛ چنان که در تشهد می خوانیم: «وتقبل شفاعته و ارفع درجته؛ شفاعت او را بپذیر و درجه او را بالا ببر». شاید یکی از وجوه این استغفار، استغفار از مراتب پایین تر باشد.
2- خود استغفار عبادت مطلق است به این معنا که الزما نباید پس از گناه باشد. پیامبر فرمودند: «خیر الدعاء الاستغفار، بهترین دعا استغفار است.» (كافی، ج 2، ص 504، ح 1)
3- مواجهه با افراد مختلف موجب تیرگی قلب می شود و استغفار این تیرگی را از بین می برد؛ چنانکه پیامبر فرمود: همانا ابری بر قلبم می نشیند و من هرروز 70 بار استغفار می کنم.
4- معصومین(ع) بر جمیع مردم حجت و در واقع معلمان و مربیان آنان هستند و استغفار آنان جنبه آموزشی نیز دارد.
5- آیت الله جوادی آملی در این زمینه چنین می گوید:
استغفار برای اولیای خداوند جنبه دفع و برای ما جنبه رفع دارد؛ یعنی ما استغفار می كنیم تا لغزش هایی كه مرتكب شده ایم بخشیده شود و آنها استغفار می كنند تا گناه اصلاً به سراغ آنها نیاید. آنها ذاتاً معصوم نیستند و نفس استغفار برای ایشان عبادت است؛ یعنی آن بزرگان با عبادت و اطاعت، معصوم هستند و استغفار و توبه در عصمت آنها دخالت دارد.