مصونیت قرآن از تحریف

پیامبر(ص) در دریافت و ابلاغ وحی، امین بوده است و خداوند و پیامبرش بر آن گواهی می دهند. پس از ایشان، یکی از حکمت های ادامه رسالت در شیوه امامت، حفظ شریعت اسلامی و کتاب الهیِ آن از تحریف است.

امامان معصوم، در کنار تفسیر درست قرآن و ردّ برداشت های نادرست، بر مصون بودن قرآن به اذن و قدرت الهی تأکید داشتهاند و با ارائه دستور العمل های ویژه ای، سلامت قرآن را از هر گونه تحریف، نشان داده اند.

مهم ترین این دلایل، عبارت اند از:

یک. روایاتی که قرآن را میزان سنجش روایات تعیین کرده اند و به «روایات عرضه اخبار بر قرآن» مشهورند. از این رو، خودِ قرآن باید از هر گونه آسیب، جعل و دستبرد، مصون و پیراسته باشد تا سخنان نقل شده از پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) را به آن عرضه کرد و سنجید.

دو. روایاتی که به طور مطلق می گویند هنگام فتنه ها، به قرآن رجوع شود. بازگشت به قرآن در وضعیت فتنه، نشان از این است که خود قرآن، دستخوش فتنه ها نمی گردد.

سه. حدیث ثقلین. طبق حدیث متواتر و معتبر ثقلین، پس از پیامبر(ص) تمام قرآن بدون تحریف، تا پایان دنیا در کنار اهل بیت(ع) می ماند تا همگان بتوانند بدون تردید و شبهه به آن تمسّک کنند و رستگار شوند.

چهار. روایات پُرشماری که طبق آنها، اهل بیت(ع) در مناسبت های مختلف، به همین قرآن موجود استناد و تمسّک جسته اند.

پنج. روایات مختلفی که به تمسّک، تلاوت و ختم قرآن موجود، دستور داده اند.