روز جهانی مسجد
قرآن کریم:
سُبْحَانَ الَّذِى أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَا الَّذِى بارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ ءَايَاتِنَآ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ.
پاك است آن خدايى كه بنده خود را شبانه از مسجد الحرام به مسجد الأقصى كه گرداگردش را بركت داده ايم، سير داد، تا بعضى از آيات خود را به او بنماييم. هر آينه، او شنوا و بيناست.
النحل: ۳۶
قرآن کریم:
وَ الَّذِینَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ یعْبُدُوهَا وَ أَنَابُوا إِلَى اللّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ
و آنان كه از پرستش طاغوت دورى كرده اند و به سوى خدا باز گشته اند، آنان را مژده باد.پس، بشارت ده بندگان مرا
الإسراء: ۱
ميمونه:
قُلتُ: يا رَسولَ اللّهِ! أفتِنا في بَيتِ المَقدِسِ؟ قالَ: أرضُ المَحشَرِ وَالمَنشَرِ. ائتوهُ فَصَلّوا فيهِ، فَإِنَّ صَلاةً فيهِ كَأَلفِ صَلاةٍ في غَيرِهِ.
گفتم: اى پيامبر خدا! در باره بيت المقدّس نظرت را برايمان بازگو. فرمود: «محلّ حشر و نشر [در روز رستاخيز] است. بدان جا برويد و در آن، نماز بگزاريد؛ زيرا يك نماز در آن، همچون يك هزار نماز در ديگر مكان هاست».
سنن ابن ماجة: ج ۱ ص ۴۵۱ ح ۱۴۰۷
امام على علیه السلام:
أربَعَةٌ مِن قُصورِ الجَنَّةِ فِي الدُّنيا: المَسجِدُ الحَرامُ، ومَسجِدُ الرَّسولِ صلى الله عليه و آله، ومَسجِدُ بَيتِ المَقدِسِ، ومَسجِدُ الكوفَةِ.
.چهار مكان، از قصرهاى بهشتى در دنيايند: مسجد الحرام، مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله، مسجد بيت المقدّس، و مسجد كوفه.
الأمالي للطوسي: ص ۳۶۹ ح ۷۸۸
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:
الاختِلافُ إلَى المَساجِدِ رَحمَةٌ، وَالاجتِنابُ عَنها نِفاقٌ.
آمد و شد به مساجد، [مايه ] رحمت است، و پرهيز از آن، [موجب ] نفاق است.
كنز العمّال: ج ۷ ص ۵۷۰ ح ۲۰۳۰۲
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:
مَن أدمَنَ الاختِلافَ إلَى المَساجِدِ أصابَ إحدَى الثَّمانِ: أخا مُستَفاداً فِي اللّهِ عَزَّوجَلَّ، أو عِلما مُستَظرَفا، أو كَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلى هُدىً، أو اخرى تَصرِفُهُ عَنِ الرَّدى، أو رَحمَةً مُنتَظَرَةً، أو تَركَ الذَّنبِ حَياءً، أو خَشيَةً.
هر كه پيوسته به مساجد، آمد و شد كند، به يكى از هشت چيز دست خواهد يافت: برادرى كه در راه خداى عز و جل از او بهره برَد، يا دانشى لطيف و نغز، يا سخنى كه او را به هدايتْ ره نمون شود، يا از هلاكت برَهاند، يا رحمتى كه چشم به راهش باشد، يا آن كه گناهى را از روى شرم يا ترس [از خدا] ترك گويد.
الخصال: ص ۴۱۰ ح ۱۱
امام صادق عليه السلام:
لا يَأتِي المَسجِدَ مِن كُلِّ قَبيلَةٍ إلّا وافِدُها، ومِن كُلِّ أهلِ بَيتٍ إلّا نَجيبُها، يا فَضلُ إنَّهُ لا يَرجِعُ صاحِبُ المَسجِدِ بِأَقَلَّ مِن إحدى ثَلاثٍ: إمّا دُعاءٍ يَدعو بِهِ يُدخِلُهُ اللّهُ بِهِ الجَنَّةَ، وإمّا دُعاءٍ يَدعو بِهِ لِيَصرِفَ اللّهُ بِهِ عَنهُ بَلاءَ الدُّنيا، وإمّا أخٍ يَستَفيدُهُ فِي اللّهِ عَزَّوجَلَ.
از هر قبيله اى، جز برگزيده آن، و از هر خاندانى، جز اصيل آن، ره سپار مسجد نمى شود. اى فضل! مسجدرو، دستِ كم يكى از اين سه چيز نصيبش مى شود: يا دعايى مى كند كه خداوند با آن او را به بهشت مى برد، يا دعايى كه به سبب آن، خداوند، بلاى دنيا را از او دور مى سازد، و يا برادرى كه در راه خداى عز و جل بهره اش مى گردد.
الأمالي للطوسي: ص ۴۷ ح ۵۷
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:
إنَّ اللّهَ عَزَّوجَلَّ إذا أحَبَّ عَبدا جَعَلَهُ قَيِّمَ مَسجِدٍ.
هر گاه خداوند بندهاى را دوست بدارد، او را برآورنده نيازهاى مسجدى قرار مىدهد.
الفردوس: ج ۱ ص ۱۶۲ ح ۵۹۸
مَن عَلَّقَ في مَسجِدٍ قِنديلًا، صَلّى عَلَيهِ سَبعونَ ألفَ مَلَكٍ مادامَ ذلِكَ القِنديلُ يَقِدُ.
هر كه در مسجدى چراغى بياويزد، تا زمانى كه آن چراغْ نورافشانى مىكند، هفتاد هزار فرشته بر او درود مىفرستند.
