11 . سخنان امام هادى عليه السلام
۲۶۱.إنَّ اللّه َ إذا أرادَ بِعَبدٍ خَيرا إذا عُوتِبَ قَبِلَ؛
۰.چون خداوند خير بنده اى را بخواهد ، هرگاه [آن بنده] مورد گلايه واقع شود ، بپذيرد.
۲۶۲.إنَّ للّه ِِ بُقاعاً يُحِبُّ أن يُدعى فيها فَيَستَجيبُ لِمَن دَعاهُ؛
۰.خداوند را بقعه هايى است كه دوست دارد در آنها دعا شود تا دعاى كسى را كه وى را خوانده است ، به اجابت رسانَد.
۲۶۳.مَنِ اتَّقَى اللّه َ يُتَّقى ، ومَن أطاعَ اللّه َ يُطاعُ؛
۰.هر كه از خدا پروا كند ، از او پروا كنند [و حرمتش را نگه دارند] و هر كه ازخدا فرمان بَرد ، فرمانش بَرند.
۲۶۴.مَن أطاعَ الخالِقَ لَم يُبالِ سَخَطَ المَخلوقِينَ؛
۰.هر كه از آفريدگار فرمان بَرد ، از خشم آفريدگان پروا ندارد.
۲۶۵.مَن كانَ عَلى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّهِ هانَت عَلَيهِ مَصائِبُ الدُّنيا و لَو قُرِضَ ونُشِرَ؛
۰.هر كه را از جانب پروردگارش حجّتى باشد ، هرچند مصيبت هاى دنيا او را با قيچى تكّه تكّه كنند و پراكنده اش سازند ، بر او سبُك آيد.
۲۶۶.اَلشاكِرُ أسعَدُ بِالشُّكرِ مِنهُ بِالنِّعمَةِ الَّتي أوجَبَتِ الشُّكرَ لِأنَّ النِّعَمَ مَتاعٌ وَالشُّكرَ نِعَمٌ
و عُقبى؛