حكمت فرهنگى امامت

حكمت فرهنگى امامت و رهبرى ، به سه شاخه تقسيم مى گردد :

يك . راه نمايى به ارزش هاى دينى كه شامل رهبرىِ علمى، اخلاقى و عملى است ؛

دو . مرجعيت در حلّ اختلافات در آراى اعتقادى و قضايى ؛

سه . پيشگيرى از تحريف دين .

بى ترديد ، پس از پيامبر خدا ، تنها كسى مى تواند كامل ترين مراتب رهبرى فرهنگىِ جامعه را در تمام ابعاد به عهده بگيرد كه عصمت او از خطا ، به وسيله خداوند متعال ، تضمين شده باشد و در فرض عدم دسترس جامعه اسلامى به امام معصوم، فقيهان و دين شناسانِ واجد شرايط رهبرى ، شايسته ترين افراد براى رهبرى هستند .