مفهوم توبه خدا

پرسش :

توبه خدا یعنی چه؟



پاسخ :

«توبه» در قرآن و حديث، نه تنها در مورد انسان، بلكه در مورد خداوند متعال نيز به كار رفته است. در قرآن، واژه هاى برگرفته از ريشه «توبه»، ۳۵ بار[۱]به خدا نسبت داده شده است ؛ مانند:

«لَقَد تَّابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِىِّ وَ الْمُهَجِرِينَ وَ الْأَنصَارِ».[۲]

البته خداوند بر پيامبر و مهاجران و انصار عطف توجه نمود و توبه آنها را پذيرفت.

و نيز:

«إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ».[۳]

همانا خداوند، بسيار توبه پذير و مهربان است.

«وَ أَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ».[۴]

خداوند، بسيار توبه پذير و حكيم است.

مقصود از توبه خداوند عز و جل، در اين آيات و آيات مشابه، بازگشت لطف و رحمت او به سوى انسان، براى زدودن آثار گناهان اوست.

انسان، ذاتا نيازمند به خداست، همه نيكى هايى كه به او مى رسد، از جانب خداست[۵]و او از خود، هيچ ندارد. «توبه» نيز يكى از نيكى هايى است كه بدون عنايت او، امكان پذير نيست.

بر اين پايه، تا خداوند متعال، زمينه توبه گناهكار را فراهم نسازد و به او توفيق توبه ندهد، او موفق بدان نخواهد شد و پس از تحقّق توبه نيز اگر خداوند توبه اش را نپذيرد و وى را مشمول رحمت واسعه خود قرار ندهد، توبه او به ثمر نخواهد نشست.

بنا بر اين، براى تحقّق توبه انسان گنهكار و بازگشت او به خدا و راه مستقيم الهى، ابتدا بايد عنايت و رحمت الهى به او باز گردد ؛ زيرا گناه، نشانه خذلان و قطع عنايت حق تعالى است و تا گنهكار، مشمول عنايت او نشود، توفيق توبه پيدا نمى كند و پس از توبه انسان نيز بايد رحمت واسعه الهى به تائب باز گردد تا توبه او پذيرفته شود و آثار گناه از جانش زدوده گردد. از اين رو، براى هر بازگشت انسان از گناه، خداوند دو بار بايد با رحمت به او باز گردد و براى هر توبه تائب، خدا دو بار بايد توبه كند.[۶]

بر اين اساس، يكى از صفات جمال حضرت حق ـ جلّ و علا ـ «توّاب» است ؛ يعنى داراى اين ويژگى است كه بسيار با رحمت به بندگان، باز مى گردد. در قرآن، نُه بار اين صفت در كنار صفت رحمت، قرار گرفته و خداوند متعال، «التوّاب الرحيم ؛ بسيار بازگشت كننده مهربان» ناميده شده، اشاره به اين كه مهر و رحمت الهى، علّت توّاب بودن اوست. يك بار نيز اين صفت در كنار صفت حكمت قرار گرفته و خداوند، «تواب حكيم ؛ بسيار بازگشت كننده حكيم» ناميده شده، اشاره به اين كه توفيق او براى توبه و پذيرش آن، گزاف نيست ؛ بلكه به مقتضاى حكمت بالغه الهى است.


[۱]. كلمه توبه و مشتقّات آن در قرآن كريم ، ۳۵ بار با گونه هاى زير به خداوند متعال، نسبت داده شده است :«تابَ» در مائده : آيه ۷۱ ، توبه : آيه ۱۱۷ دو بار ، توبه : آيه ۱۱۸ ، مجادله : آيه ۱۳ . «فَتابَ» در بقره : آيه ۳۷ و ۵۴ و ۱۸۷ ، طه : آيه ۱۲۲ ، مزمل : آيه ۲۰ . «يتوب» در آل عمران : آيه ۱۲۸ ، نساء : آيه ۱۷ و ۲۶ و ۲۷ ، مائده : آيه ۳۹ ، توبه : آيه ۱۵ و ۲۷ و ۱۰۲ و ۱۰۶ ، احزاب : آيه ۲۴ و ۷۳ . «أتوبُ» در بقره : آيه ۱۶۰ . «تُب» در بقره : آيه ۱۲ . «التوبة» در نساء : آيه ۱۷ . «التوّاب» در بقره : آيه ۳۷ و ۵۴ و ۱۲۸ و ۱۶۰ ، توبه : آيه ۱۰۴ و ۱۱۸ . «توّاب» در نور : آيه ۱۰ ، حجرات : آيه ۱۲ . «توّابا» در نساء : آيه ۱۶ و ۶۴ ، نصر : آيه ۳ .

[۲]. توبه : آيه ۱۱۷ .

[۳]. توبه : آيه ۱۱۸ .

[۴]. نور : آيه ۱۰ .

[۵]. «وَ مَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ» نحل : آيه ۵۳ .

[۶]. ر . ك : الميزان فى تفسير القرآن ، ج ۴ ص ۲۴۴ كلام فى التوبة .



بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت