باب د ـ ز

۱۰۱.اَلدّالُّ عَلَى الخَيرِ كَفاعِلِهِ ؛ ^۱

۰.آن كه به نيكى رهنمون شود ، مانند كسى است كه نيكى مى كند .

۱۰۲.اَلدُّعاءُ بَينَ الأذانِ وَ الإقامَةِ لايُرَدُّ ؛ ^۲

۰.دعاى ميان اذان و اقامه رد نمى شود .

۱۰۳.اَلدُّعاءُ سِلاحُ المُؤمِنِ ؛ ^۳

۰.دعا ، سلاح مؤمن است .

۱۰۴.دَعوَةُ المَظلُومِ مُستَجابَةٌ و إن كانَ فاجِرا فَفُجورُهُ عَلى نَفسِهِ ؛ ^۴

۰.دعاى ستمديده ، مستجاب است ، و اگر بدكار باشد ، بدكارى اش به زيان خود اوست .

۱۰۵.اَلدُّنيا سِجنُ المُؤمِنِ و جَنَّةُ الكافِرِ ؛ ^۵