بخش دوم : حكمتهاى عقيدتى
فصل يكم : ايمان
1 / 1
معناى ايمان
۳۸.معانى الأخبار- به نقل از ابو صَلت هروى - : از امام رضا عليه السلام در باره ايمان پرسيدم. فرمود: «ايمان، عبارت است از: باور قلبى، اظهار به زبان و عمل با اندامها. ايمان، جز اين گونه نيست».
۳۹.امام رضا عليه السلام- در رساله محض الإسلام ... - : ايمان ... شناختِ به دل است و اقرار كردن با زبان و عمل با اركان [بدن].
۴۰.تاريخ أصبهان- به نقل از ابو صَلت هروى - : همراه على بن موسى الرضا عليه السلام بودم. ايشان سوار بر ماده استرى طوسى رنگ يا استرنر طوسى رنگ - شك از ابو صَلت است - وارد نيشابور شد. علماى شهر: ياسين بن نضر و احمد بن حرب و يحيى بن يحيى و عدّهاى ديگر از اهل علم در طلب ايشان شتافتند و در مَربَع، لگام استر او را گرفتند و گفتند: تو را به حقّ پدران پاكت، برايمان حديثى بگو كه آن را از پدرت شنيدهاى.
امام عليه السلام فرمود: «پدرم عدل صالح موسى بن جعفر برايم حديث كرد و گفت: پدرم جعفر بن محمّد الصادق برايم حديث كرد و گفت: پدرم ابو جعفر باقر العلم، شكافنده دانش پيامبران، برايم حديث كرد و گفت: پدرم على بن الحسين سيّد العابدين ، برايم حديث كرد و گفت: پدرم حسين آقاى اهل بهشت ، برايم حديث كرد و گفت: پدرم على بن ابى طالب، آقاى عرب - كه رضوان الهى بر آنان باد - فرمود: از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله پرسيدم: ايمان چيست؟ فرمود: "شناخت [و اعتقاد] به دل و اقرار به زبان و عمل با اركان [بدن]"».
ابوعلى گفت: احمد بن حنبل به من گفت: اگر اين اِسناد را بر ديوانهاى بخوانى ، ديوانگىاش بهبود مىيابد. تنها عيب اين حديث (كه سبب عدم شهرت آن شده است) ، نيكويى اِسناد آن است!
