اثبات عصمت اهل بیت(ع) با آیه ولایت

دریافت این پیام از آیه ولایت، به اندکی توضیح، نیاز دارد. ولایت امیر مؤمنان(ع)، در امتداد ولایت خدا و پیامبر(ص) است؛ زیرا مقصود از «ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا» در آیه ولایت: (إِنَّمَا وَلِیكُمُ ٱللهُ وَرَسُولُهُ وَٱلَّذِینَ ءَامَنُوا...)، امام علی(ع) است. بنا بر این، پذیرش ولایت علی(ع)، یعنی پذیرش ولایت خدا و رسول او، و نپذیرفتن آن، یعنی انکار ولایت خدا و پیامبرش(ص).

روایاتی که در این زمینه وارد شده، به درک این پیام، کمک می کند؛ مثلاً این روایت که شیعه و سنّی از پیامبر(ص) نقل کرده اند که فرمود:

مَن تَولّیٰ عَلِیاً فَقَد تَوَلّانِی، وَ مَن تَولّانی فَقَد تَوَلَّی اللّهَ .[۱]

کسی که ولایت علی را بپذیرد، ولایت مرا پذیرفته است و هر کس ولایت مرا بپذیرد، ولایت خدا را پذیرفته است.

شیخ صدوق، در الخصال، روایتی نقل کرده که در آن، مسئله ولایت، علاوه بر امام علی(ع)، شامل سایر امامان اهل بیت(ع) نیز می شود. در این روایت آمده که ابن عبّاس می گوید: از پیامبر خدا(ص) شنیدم که فرمود:

وَلایَتُهُم وَلایَتی، و وَلایَتی وَلایةُ اللّهِ، وَحَربُهُم حَربی، وَ حَربی حَربُ اللّهِ .[۲]

ولایت اهل بیت، ولایت من است و ولایت من، ولایت خداست. جنگ با آنان، جنگ با من است و جنگ با من، جنگ با خداست.

با توجّه به این مقدّمه، می توان گفت که نخستین پیام آیه، عصمت اهل بیت(ع) است؛ چون اگر آنان معصوم نباشند؛ ولایتشان نمی تواند در امتداد ولایت خدا باشد. همان طور که ولایت پیامبر خدا(ص)، به دلیل معصوم بودنش، ولایت خداست.