آداب مشترک شب های قدر

یک. غسل: هر كس شب نوزدهم، بيست و يكم و بيست و سوم ماه رمضان را غسل كند، همچون روز تولّد از مادر، از گناهانش بيرون مى آيد.[۱]

دو. شب زنده دارى: هر كس شب قدر را زنده بدارد، تا سال آينده، عذاب از او برگردانده مى شود.[۲]

سه. دعا کردن: خداوندا! تو بخشاينده و بزرگوارى و گذشت را دوست مى دارى. پس، از من در گذر.[۳]خداوندا! در آنچه عطايم كرده اى، از احسانت غافلم مساز؛ و از اجابت خويش، هر چند دير، مأيوسم مگردان.[۴]

چهار: واسطه قرار دادن قرآن و اهل بيت(ع): قرآن را بر سر می گذاریم و می گوییم: خداوندا! به حقّ اين قرآن و به حقّ آن كه او را با قرآن مبعوث كردى و به حقّ هر مؤمنى كه در قرآن او را ستوده اى و به حقّى كه بر آنان دارى ـ و هيچ كس به حقّ تو، آشناتر از خودت نيست ـ ، تو را قسم مى دهم، به خودت، اى خداوند! (ده بار) و به حقّ چهارده معصومت (هر کدام ده بار) و حاجت خويش را مى طلبیم. در روایات آمده است كه دعاى دعاكننده، مستجاب و حاجت هايش برآورده مى شود.[۵]

پنج. زيارت امام حسين(ع): هر گاه شب قدر شود، آن شب، منادى از دل عرش بانگ بر مى آورد كه: «خداوند، هر كس را امشب به زيارت قبر حسين(ع) آمد، آمرزيد».[۶]

شش. نماز: هر كه در شب قدر، از روى ايمان و براى پاداش الهى نماز بخواند، خداوندْ گناه گذشتۀ او را مى آمرزد[۷].[۸]