ابو عماره ، خُزَيمة بن ثابت بن فاكِه انصارى اَوسى ، از ياران برجسته پيامبر خداست . او در جنگ اُحد و ديگر نبردهاى پيامبر خدا ، همگام آن بزرگوار بود و از آن رو كه پيامبر خدا گواهى او را در حُكمِ دو شاهد قرار داد ، به «ذو الشهادتَين» مشهور شد .
خزيمه از معدود كسانى است كه پس از پيامبر صلى الله عليه و آله بر «حقّ خلافت» و «خلافت حق»، استوار ماند و از جمله كسانى بود كه فرياد دفاع از خلافت على عليه السلام را در مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله سرداد و با تكيه بر عنوان و جايگاهى كه پيامبر خدا به او داده بود ، گواهى داد كه پيامبر صلى الله عليه و آله اهل بيت عليهم السلام را معيار شناخت حق از باطل ، معرّفى كرده است و پيشوايى را به نام آنان رقم زده است .
خزيمه در نبردهاى على عليه السلام ، در محضر آن بزرگوار ، استوار گام بود و پس از شهادت عمّار بن ياسر ، او نيز شهد شهادت نوشيد[۱].
[۱]در بعضى متون تاريخى ، از شركت نكردن خزيمه در جنگ جمل ، سخن گفته شده و آمده است : او در جنگ جمل و صفّين سلاح خود را برنكشيد . (ر . ك : المستدرك على الصحيحين : ج ۳ ص ۴۴۹ ح ۵۶۹۷ ، رجال الكشّى : ج ۱ ص ۲۶۸ ش ۱۰۱) و در جنگ صِفّين ، بعد از شهادت عمّار ، او به جنگ پرداخته است . اين مطالب ، در كتب شيعه و اهل سنّت آمده است و راوى آن نيز ، نوه خزيمه است كه «مجهول» شمرده شده است . اين گفتار ، با جلالت و شأن خزيمه نيز ناسازگار است (ر . ك : قاموس الرجال : ج ۴ ص ۱۷۳) .
