غلامرضا سازگار

جمال حق زسر تا پاست ، عبّاس                    به يكتايى قسم ، يكتاست عبّاس!

اگر چه زاده اُمّ البنين است              وليكن مادرش زهراست ، عبّاس

خدا داند كه از روز ولادت              امام خويش را مى خواست عبّاس

عَلَم در دست ، مَشك آب بر دوش                 كه هم سردار و هم سقّاست ، عبّاس

بنازم غيرت و عشق و وفا را             كه عطشان بر لب درياست ، عبّاس

هنوز از تشنه كامان ، شرمگين است                از آن ، در علقمه ، تنهاست عبّاس

نه در دنيا بُود باب الحوائج              شفيع خلق در عُقباست عبّاس

چه باك از شعله هاى خشم دوزخ                  كه در محشر ، پناه ماست عبّاس

شفيعان ، چون به محشر، روى آرند                بُريده دست او همراه دارند.[۱]