نقش شناخت امام در اتمام حجّت

شرح حدیث سوم از «کتاب حجّت»، بَابُ أَنَّ الْحُجَّةَ لَاتَقُومُ لِله عَلىٰ خَلْقِهِ إِلَّا بِإِمَامٍ

حدیث :

أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ، عَنْ عَبَّادِ بْنِ سُلَيْمَانَ ، عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَارَةَ:

عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ، قَالَ: «إِنَّ الْحُجَّةَ لَاتَقُومُ لِلّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ إِلَّا بِإِمَامٍ حَتّىٰ يُعْرَفَ» .

ترجمه :

امام رضا عليه السلام : حجّت براى بندگان خداوند عزّ و جلّ بر پا نمى‏شود ، مگر با امامى شناخته شده .

_{حکمتنامه رضوی، ج۲، ۱۸۶}