دانش امامان(ع)

متن حدیث و ترجمه چنین است:

المُفَضَّلُ بنُ عُمَرَ: قُلتُ لِأَبِی الحَسَنِ(ع): رُوّینا عَن أبی عَبدِ اللّهِ(ع) أنَّهُ قالَ: إنَّ عِلمَنا غابِرٌ ومَزبورٌ ونَکتٌ فِی القُلوبِ ونَقرٌ فِی الأَسماعِ، فَقالَ: أمَّا الغابِرُ فَما تَقَدَّمَ مِن عِلمِنا، وأمَّا المَزبورُ فَما یأتینا، وأمَّا النَّکتُ فِی القُلوبِ فَإِلهامٌ، وأمَّا النَّقرُ فِی الأَسماعِ فَأَمرُ المَلَک.[۱]

مفضّل بن عمر: به امام موسی بن جعفر(ع) عرض کردم: به ما گفته اند که امام صادق(ع) فرموده است: علم ما، یا به گذشته است و یا نوشته شده و یا الهام به دل و یا نجوای در گوش. سپس فرمود: امّا گذشته، همان علم آشکار شده ما است و نوشته شده، آن است که می آید و الهام، که به دل می نشیند و نجوای در گوش، که دستور فرشتگان است.

در برنامه درایة النور، نسخه ۲/۱ این حدیث، ضعیف دانسته شده است. اما باید توجه داشت که روایت فوق، در منابع دیگر نیز آمده و حدیث های دیگر نیز به همین مضمون داریم. بنابراین به صرف ضعیف بودن این راویت در کافی، مضمون آن را نمی توان نادرست دانست.