۱۱۹۵۱.عنه عليه السلام :سَيِّئَةٌ تَسوؤكَ خَيرٌ عِندَ اللّهِ مِن حَسَنَةٍ تُعجِبُكَ . ^۱

۱۱۹۵۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ الرَّجُلَ لَيُذنِبُ الذَّنبَ فيَندَمُ عَلَيهِ، و يَعمَلُ العَمَلَ فَيَسُرُّهُ ذلِكَ، فَيتَراخى عَن حالِه تِلكَ، فَلأنْ يَكونَ عَلى حالِهِ تِلكَ خَيرٌ لَهُ مِمّا دَخَلَ فيهِ . ^۲

۱۱۹۵۳.عنه عليه السلامـ في رَجُلٍ يَعمَلُ العَمَلَ وَ هُوَ خائفٌ مُشفِقٌ ثُمّ يَعمَلُ شَيئا مِنَ البِرِّ فيَدخُلُهُ شِبهُ العُجبِ بِهِ ـ: هُوَ في حالِهِ الاُولى ـ و هُوَ خائفٌ ـ أحسَنُ حالاً مِنهُ في حالِ عُجبِهِ . ^۳

۱۱۹۵۴.عنه عليه السلام :يَدخُلُ رَجُلانِ المَسجِدَ أحَدُهُما عابِدٌ و الآخَرُ فاسِقٌ، فيَخرُجانِ مِنَ المَسجِدِ و الفاسِقُ صِدِّيقٌ و العابِدُ فاسِقٌ؛ و ذلِكَ أنَّهُ يَدخُلُ العابِدُ المَسجِدَ و هُوَ مُدِلٌّ بِعِبادتِهِ و فِكرَتُهُ في ذلِكَ، و يَكونُ فِكرَةُ الفاسِقِ في التَّنَدُّمِ عَلى فِسقِهِ، فيَستَغفِرُ اللّهَ مِن ذُنو بِهِ . ^۴

۱۱۹۵۱.امام على عليه السلام :گناهى كه بر اثر آن ناراحت شوى، نزد خدا بهتر از كار نيكى است كه تو را دچار خودپسندى كند .

۱۱۹۵۲.امام صادق عليه السلام :آدمى گناهى مى كند و از آن پشيمان مى شود و سپس كار خوبى انجام مى دهد و خوشحال مى شود و بدين سبب از آن حالتى كه داشت (پشيمانى از گناه) دور مى افتد. در صورتى كه اگر بر همان حالت پشيمانى بماند، برايش بهتر از حالت سُرورى است كه به او دست داده است.

۱۱۹۵۳.امام صادق عليه السلامـ درباره آدمى كه گناهى مى كند و به سبب آن دچار ترس [از عذاب الهى ]مى شود و بعد از آن كار خوبى انجام مى دهد و گونه اى خودپسندى او را فرا مى گيرد ـفرمود : به سر بردن در همان حالت اوّلش ، يعنى ترسان بودن ، براى او بهتر است از حالت خود پسنديش.

۱۱۹۵۴.امام صادق عليه السلام :دو مرد وارد مسجد مى شوند يكى از آن دو عابد است و ديگرى فاسق، اما هنگامى كه از مسجد بيرون مى روند آن فاسق به صدّيق (مؤمن راستين) تبديل شده است و آن عابد به فاسق. علّتش اين است كه وقتى آن عابد وارد مسجد مى شود، به عبادت خود مى نازد و همه فكرش در اين باره است. اما فاسق در انديشه پشيمانى از بد كردارى خويش است و از اين رو ، براى گناهان خود از خداوند طلب آمرزش مى كند.

۱۱۹۴۵.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :أمّا الثَّلاثُ المُوبِقاتُ : فَشُحٌّ مُطاعٌ، و هَوىً مُتَّبَعٌ، و إعجابُ المَرءِ بِنَفسِهِ . ^۱

۱۱۹۴۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَن دَخَلَهُ العُجبُ هَلَكَ . ^۲

(انظر) الهلاك : باب 3959.

2477

الإعجابُ يَمنَعُ الازدِيادَ

۱۱۹۴۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الإعجابُ يَمنَعُ الازدِيادَ . ^۳

۱۱۹۴۸.عنه عليه السلام :مَن اُعجِبَ بِحُسنِ حالَتِهِ، قَصَّرَ عَن حُسنِ حِيلَتِهِ . ^۴

۱۱۹۴۹.الإمامُ الهاديُّ عليه السلام :العُجبُ صارِفٌ عَن طَلَبِ العِلمِ، داعٍ إلَى الغَمْطِ و الجَهلِ . ^۵

2478

سَيِّئَةٌ تَسوؤُكَ خَيرٌ مِن حَسَنَةٍ تُعجِبُكَ

۱۱۹۵۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :ضاحِكٌ مُعتَرِفٌ بِذَنبِهِ أفضَلُ مِن باكٍ مُدِلٍّ عَلى رَبِّهِ . ^۶

۱۱۹۴۵.امام باقر عليه السلام :اما آن سه خصلت مُهلك عبارتند از: فرمان بردن از خصلتِ سيرى ناپذيرى ، پيروى از هوا و هوس ، و خودپسندى.

۱۱۹۴۶.امام صادق عليه السلام :به هر كه خودپسندى راه يابد، نابود شود.

2477

خودپسندى مانع پيشرفت است

۱۱۹۴۷.امام على عليه السلام:خودپسندى و غرور، مانع پيشرفت و كمال است.

۱۱۹۴۸.امام على عليه السلام :هركه از نيكويىِ حالت خود دچار خودپسندى (غرور) شود، از چاره انديشى درست در كار خود فرو ماند.

۱۱۹۴۹.امام هادى عليه السلام :خودپسندى و غرور، از دانش طلبى باز مى دارد و به تحقير ديگران و جهل فرا مى خواند.

2478

گناهى كه تو را ناراحت كند، بهتر از كار نيكى است كه دچار غرورت سازد

۱۱۹۵۰.امام على عليه السلام :خندانِ معترف به گناه خويش برتر است از گريانى كه [به سبب عبادت و اطاعت ]بر پروردگارش جرأت پيدا كند.