2475

العُجبُ حُمقٌ

۱۱۹۳۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :العُجبُ حُمقٌ . ^۱

۱۱۹۴۰.عنه عليه السلام :العُجبُ رَأسُ الحَماقَةِ . ^۲

۱۱۹۴۱.عنه عليه السلام :العُجبُ رَأسُ الجَهلِ . ^۳

۱۱۹۴۲.عنه عليه السلام :العُجبُ عُنوانُ الحَماقَةِ . ^۴

۱۱۹۴۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَن اُعجِبَ بِنَفسِهِ هَلَكَ، و مَن اُعجِبَ بِرَأيِهِ هَلَكَ، و إنَّ عيسى بنَ مَريمَ عليه السلام قالَ : داوَيتُ المَرضى فشَفَيتُهُم بِإذنِ اللّهِ، و أبرَأتُ الأكمَهَ و الأبرَصَ بِإذنِ اللّهِ، و عالَجتُ المَوتى فأحيَيتُهُم بِإذنِ اللّهِ، و عالَجتُ الأحمَقَ فلَم أقدِرْ عَلى إصلاحِهِ! فقيلَ : يا روحَ اللّهِ، و ما الأحمَقُ ؟ قالَ : المُعجَبُ بِرأيِهِ و نَفسِهِ، الَّذي يَرَى الفَضلَ كُلَّهُ لَهُ لا عَلَيهِ، و يُوجِبُ الحَقَّ كُلَّهُ لِنَفسِهِ و لا يُوجِبُ عَلَيها حَقّا، فذاكَ الأحمَقُ الَّذي لا حِيلَةَ في مُداواتِهِ . ^۵

2476

العُجبُ هَلاكٌ

۱۱۹۴۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :العُجبُ هَلاكٌ، و الصَّبرُ مِلاكٌ . ^۶

2475

خودپسندى حماقت است

۱۱۹۳۹.امام على عليه السلام :خودپسندى، حماقت است.

۱۱۹۴۰.امام على عليه السلام :خودپسندى، رأس حماقت است.

۱۱۹۴۱.امام على عليه السلام :خودپسندى، رأس نابخردى است.

۱۱۹۴۲.امام على عليه السلام :خودپسندى، نشانه حماقت است.

۱۱۹۴۳.امام صادق عليه السلام :هركه خودپسند باشد، نابود شود و هركه خود رأى باشد نابود شود. عيسى بن مريم عليه السلام گفت : من بيماران را مداوا كردم و به اذن خداوند شفايشان دادم. كور مادر زاد و پيس را به اذن خدا بهبود بخشيدم، مردگان را معالجه نمودم و به اذن خدا زنده شان كردم و در صدد معالجه احمق برآمدم ، اما نتوانستم او را اصلاح گردانم! عرض شد: اى روح اللّه ! احمق كيست؟ فرمود: خودرأىِ خودپسند؛ كسى كه همه فضايل را براى خودش قائل است و عيبى در خود نمى بيند و هر چه حق و حقوق است براى خودش مى داند و براى ديگران نسبت به خود، حقى قائل نيست. اين همان احمق است كه براى درمان او راهِ چاره اى وجود ندارد.

2476

خودپسندى مايه نابودى است

۱۱۹۴۴.امام على عليه السلام :خودپسندى، مايه نابودى است و شكيبايى مايه سامان يافتن [كارها].

۱۱۹۳۱.عنه عليه السلام :عُجبُ المَرءِ بِنَفسِهِ أحَدُ حُسّادِ عَقلِهِ . ^۱

۱۱۹۳۲.عنه عليه السلام :مَن اُعجِبَ بِفِعلِهِ اُصيبَ بِعَقلِهِ . ^۲

۱۱۹۳۳.عنه عليه السلام :رِضاكَ عَن نَفسِكَ مِن فَسادِ عَقلِكَ . ^۳

۱۱۹۳۴.عنه عليه السلام :آفَةُ الُّلبِّ العُجبُ . ^۴

۱۱۹۳۵.عنه عليه السلام :اِتَّهِموا عُقولَكُم؛ فإنَّهُ مِنَ الثِّقَةِ بِها يَكونُ الخَطاءُ . ^۵

۱۱۹۳۶.عنه عليه السلام :المُعجَبُ لا عَقلَ لَهُ . ^۶

۱۱۹۳۷.عنه عليه السلام :العُجبُ يُفسِدُ العَقلَ . ^۷

۱۱۹۳۸.عنه عليه السلام :إزراءُ الرَّجُلِ عَلى نَفسِهِ بُرهانُ رَزانَةِ عَقلِهِ و عُنوانُ وُفورِ فَضلِهِ، إعجابُ المَرءِ بِنَفسِهِ بُرهانُ نَقصِهِ و عُنوانُ ضَعفِ عَقلِهِ . ^۸

(انظر) العقل : باب 2771 ـ 2773.

۱۱۹۳۱.امام على عليه السلام :خودپسندى انسان، يكى از حسودان خرد اوست.

۱۱۹۳۲.امام على عليه السلام :هركه از كردار خود خوشش آيد، خردش آسيب بيند.

۱۱۹۳۳.امام على عليه السلام :از خود راضى بودن تو، ناشى از تباهى خرد توست.

۱۱۹۳۴.امام على عليه السلام :آفت خرد، خودپسندى است.

۱۱۹۳۵.امام على عليه السلام :به خردهايتان خوش بين نباشيد؛ زيرا خطا، ناشى از اعتماد كردن به آنهاست.

۱۱۹۳۶.امام على عليه السلام :خودپسند را خِردى نيست.

۱۱۹۳۷.امام على عليه السلام :خودپسندى، خرد را تباه مى كند.

۱۱۹۳۸.امام على عليه السلام :انتقاد كردن آدمى از خود، دليل استوارى خرد و نشانگر فراوانى فضل اوست . خودپسندى آدمى، دليل بر كمبود او و نشانه سستى خرد اوست.