فصل دوازدهم : امام صادق و مادّى

موضوع بحث : مسائل مختلف علمى و فلسفى

دانشمندى مادّى و منكِر ماوراء طبيعت ، نزد امام صادق عليه السلام آمد و مسائل مختلفى را مطرح نمود كه از جمله پرسش هايش اين بود :
مادّى : چگونه اين مردم خدا را مى پرستند، با اين كه او را نديده اند ؟

۰.امام عليه السلام :دل ها در پرتو روشنايى ايمان ، او را مى بينند و عقل هاى بيدار همانند چشم، وجود او را اثبات مى كنند؛ بلكه چشم ها نيز با ديدن نظام دقيق و حساب شده جهان هستى ، او را مشاهده مى نمايند .
علاوه بر اين، پيامبران، نشانه هايى كه به عنوان سند نبوّت همراه آنها بود، و نيز كتاب هاى آسمانى با محتواى عميق خود، وجود خدا را ثابت مى كنند .

بينا، دانا و حكيم است، آيا شنيدنْ جز با گوش ، ديدنْ جز با چشم، ظريفكارى جز با دست، و حكمت جز با سازندگى ، امكان پذير است ؟

۰.امام عليه السلام :مقصود از اين كه مى گوييم خداوند ، لطيف و ظريفكار است ، آن است كه او در پديد آوردن مصنوعات ، ظرافت و دقت دارد . نمى بينى وقتى يكى در انتخاب چيزى ظرافت و دقت به خرج مى دهد، مى گويند : «فلانى چه قدر با لطافت كار مى كند»؟ بنابراين چرا اين معنا به آفريننده باشُكوه جهان گفته نشود ؟
و اين كه ما مى گوييم خداوند شنواست ، براى اين است كه هيچ صدايى از او پنهان نيست و در تشخيص هيچ لغتى اشتباه نمى كند. بنابراين او شنواست؛ ولى نه به وسيله گوش .
و گفتم او بيناست؛ زيرا او جاى پاى مورچه ريز سياه را در شب تاريك بر سنگ سياه مى بيند؛ او حركت مور را در شب قيرگون مشاهده مى نمايد. بنابراين او بيناست؛ ولى نه به وسيله چشم ، همانند آفريده خود .
اين مناظره آن قدر طول كشيد تا اين كه در همان جلسه زنديق ، اسلام اختيار كرد . ^۱