نمى توانم در طول و عرض ، چيزى به خود اضافه و يا از خود كم نمايم و نمى توانم ناخوشى ها را از خويش دفع، و منفعت را به سوى خود جلب كنم. روى اين حساب فهميدم كه بنياد هستى من ، بنايى دارد و لذا به او اعتراف كردم .
علاوه بر اين، با رؤيت پديده ابرها و گردش بادها و جريان خورشيد و ماه و ستارگان و غيره ـ كه آيات شگفت انگيز و متقن آفرينش هستند ـ دانستم كه اين امور ، تدبير كننده و پديدآورنده اى دارند .

زنديق : اگر خدا وجود دارد ، پس چرا چشمم او را نمى بيند ؟

۰.امام عليه السلام :تا اين كه ميان او ـ كه پديده نيست ـ و آفريده ها تفاوت باشد. او والاتر از آن است كه ديده او را درك كنند، يا خيال به او احاطه يابد، يا عقل به كُنه او برسد .

زنديق : پس ، حد و مرز او را براى من بيان كن .

۰.امام عليه السلام :او بى نهايت است و حد و مرزى ندارد .

زنديق : چرا ؟

۰.امام عليه السلام :چون هر چيزى كه محدود است، نهايت دارد، و احتمال محدوديت ، مساوى است با احتمال زياده و نقصان پذيرى .
بنابراين او محدود نيست و زياده و نقصان نمى پذيرد و قابل تجزيه نيست و به وهم نمى آيد .

زنديق : توضيح بدهيد اين كه مى گوييد : خداوندْ لطيف، شنوا ،

هلاك شده ايد و ما نجات يافته ايم ؟

زنديق كه باز پاسخى نداشت ، سخن را به جاى ديگر كشيد و گفت : خدا رحمتت كند! به من بگو كه او (خدا ) چگونه است و كجاست ؟

۰.امام عليه السلام :واى بر تو ! راه را اشتباه رفتى. او «كجا» را به وجود آورد؛ او بود و «مكانى» نبود . نيز او «چگونگى» را ايجاد كرد؛ او بود و «چگونگى» وجود نداشت. خداوند با كيفيت و مكان ، شناخته نمى شود و با حواس ، قابل درك نيست، و او را با هيچ چيز نمى توان مقايسه نمود .

زنديق : بنابراين او چيزى نيست؛ چون با هيچ يك از حواس ، قابل درك نيست .

۰.امام عليه السلام :واى بر تو! چون حواس نمى توانند او را ادراك كند ، تو منكِر او مى شوى ؟ ما درست بر عكس ، به دليل اين كه حواس ما از ادارك او ناتوان اند ، يقين مى كنيم كه او پروردگار ماست و شباهتى با ساير موجودات ندارد !

زنديق : پس به من بگو كه او كِى به وجود آمده است ؟

۰.امام عليه السلام :تو به من بگو كه كِى نبوده تا به تو بگويم كه كِى وجود يافته است ؟

زنديق : به چه دليل مى گويى كه هست ؟

۰.امام عليه السلام :به دليل اين كه وقتى من به خويش مى نگرم ، مى بينم كه