دعوت به مجلس عزاى جدّ بزرگوارش كرد . عذر خواست كه: بايد در آن محضر ، حاضر باشم . گفت : رخصت بگير . گفت : نشود كه اسمِ اين مطلب را در حضورش بُرد كه طاقت ندارد . گفت : بى اذن بيا . گفت : روز بعد كه مشرّف شدم ، جويا مى شود ، نتوانم راست گفت.
بالأخره ، او را بُرد . بعد از آن ، مشرّف شد . حضرت ، جويا شد . بعد از تكرارِ عرض ، فرمود : «گمان دارى من در آن جا نبودم (يا : در چنين مجالس ، حاضر نمى شوم)؟» . عرض كرد : جنابت را در آن جا نديدم! فرمود : «وقتى كه از حجره بيرون آمدى ، در محلّ كفش ها چيزى نديدى؟» . عرض كرد : جامه اى در آن جا افتاده بود . فرمود : «من بودم كه عبا بر سر كشيدم و روى زمين افتادم» . ۱
دروغ در مرثيه سرايى، در عصر حاضر
معلوم نيست كه تلاش هاى محدّث نورى رحمه الله در راه مبارزه با دروغگويى در مرثيه سرايى ، تا چه اندازه مؤثّر بوده است ؛ ولى در دوران ما نيز اگر وضع مرثيه سرايى اسفبارتر از آنچه ايشان توصيف كرده ، نباشد ، بهتر از آن زمان نيست .
حماسه حسينى، نوشته استاد شهيد مطهّرى ، در زمان خود، تلاشى نو براى مبارزه با دروغ پردازى در مرثيه سرايى در دوران معاصر بوده است . استاد ، در باره رواج اين آفت در دوران معاصر ، مى گويد :
اگر بخواهيم روضه هاى دروغى را كه مى خوانند ، جمع آورى كنيم ، شايد چند جلد كتاب پانصد صفحه اى بشود! ۲
اينك ، چند نمونه از مرثيه هاى دروغى را كه شهيد مطهّرى مى گويد خود در مجلس عزا حاضر بوده و آنها را شنيده است ، مى آوريم :
1.همان : ص ۲۶۹ . محدّث نورى ، در ادامه اين نقل مى افزايد : «چون درست حفظ نكردم ، شايد تحريفى در آن كرده باشم . خبر ، مفصّل است و بسيارْ گريه آور . كاش پايه داشت و احتمالِ صدق در آن مى رفت» .
2.حماسه حسينى :ج ۱ ص ۱۸ .
