1 . دعاى ليلا براى على اكبر عليه السلام

داستان مجعول منسوب به امام حسين عليه السلام كه چون على اكبر عليه السلام به ميدان رفت ، امام عليه السلام به همسرش ليلا فرمود : «برو در خلوت ، دعا كن براى فرزندت ...» ، از زمان محدّث نورى ، ميان مرثيه سرايان، رايج بوده است . ^۱ استاد مطهّرى نيز در بيان نمونه هاى تحريفِ وقايع عاشورا ، از اين داستان، ياد كرده و آورده است :
نمونه ديگر از تحريف در وقايع عاشورا ـ كه يكى از معروف ترين قضايا شده است و حتّى يك [كتاب] تاريخ هم به آن گواهى نمى دهد ـ ، قصّه ليلا، مادر حضرت على اكبر عليه السلام است . البتّه ايشان ، مادرى به نام ليلا داشته اند ؛ ولى حتّى يك مورّخ نگفته كه ليلا ، در كربلا بوده است . امّا ببينيد كه چه قدر ما روضه ليلا و على اكبر عليه السلام داريم ؛ روضه آمدن ليلا به بالين على اكبر عليه السلام .
حتّى من در قم ، در مجلسى كه به نام آية اللّه بروجردى تشكيل شده بود ـ كه البته خودِ ايشان در مجلس نبودند ـ ، همين روضه را شنيدم كه على اكبر عليه السلام به ميدان رفت . حضرت به ليلا فرمود كه : «از جدّم شنيدم كه دعاى مادر در حقّ فرزند ، مستجاب است . برو در فلان خيمه خلوت ، موهايت را پريشان كن ، در حقّ فرزندت دعا كن . شايد خداوند ، اين فرزند را سالم به ما برگرداند»!
اوّلاً ، ليلايى در كربلا نبوده كه چنين كند . ثانيا ، اصلاً اين منطق ، منطق حسين عليه السلام نيست . منطق حسين عليه السلام در روز عاشورا ، منطق جانبازى است . تمام مورّخين نوشته اند كه هر كس اجازه مى خواست ، حضرت به هر نحوى كه مى شد عذرى برايش ذكر كند ، ذكر مى كرد ، بجز براى على اكبر عليه السلام ـ «فَاسْتأذن فِى القِتال أباه ، فَأذن له» . يعنى : «تا اجازه خواست ، گفت : برو !». حال چه شعرها كه سروده نشده ، از جمله اين شعر كه مى گويد :

خيز ـ اى بابا ـ از اين صحرا رويمنك ، به سوى خيمه ليلا رويم .^۲