سوگ سروده‌‌هاي کربلايي سهاي شيرازي
سال
/ شماره پیاپی
/
صفحه
14
چکیده :
محمّدتقي‌‌خان شيرازي، ملقب به خان‌‌سها بوده و در شعر «سها» تخلّص مي‌‌کرده است و شواهد و قراين نشان مي‌‌دهد وي تا حوالي سال 1266 يا نهايتاً تا 1270ق در قيد حيات بوده است. ديوان سها شامل قصايد، غزليات، رباعيات و يک مخمّس، مثنوي و مقطّعات است و ويژگي‌‌هاي سبک بازگشت را داراست. از اين اثر، دو نسخه‌ي خطّي يکي در کتابخانهي مجلس و ديگري در کتابخانهي آستان قدس رضوي موجود است. قصيده‌‌هاي ديوان سها، جز در يک مورد که منظومه‌‌اي در قالب مثنوي در عوامل نحو عربي است و در عنوان آن، به غلط قصيده نام گرفته، بقيه همگي در نعت و منقبت ائمّه‌ي اطهار عليهم السّلام گفته شده است. در ميان قصايد او، نعت حضرت عبّاس(ع)، حضرت علي اکبر(ع)، خيمه گاه و حجله‌گاه حضرت قاسم(ع) ديده مي‌شود. اين مقاله يادکرد توجّه سهاي شيرازي به مصائب کربلا و عشق شورانگيز او به اهل بيت(ع) است.
کلیدواژه‌های مقاله :امام حسين(ع)، حضرت عباس(ع)، حضرت علي اکبر(ع)، ادبيات عاشورايي، سهاي شيرازي.
