سه فرزندم به سر مى‏برديم، پيوسته و در همه حال، قرائت مداوم دعاى مكارم الاخلاق، دعاى روز عرفه، دعاى آغاز و پايان ماه مبارك رمضان را به اين كمترين و شوهرم، سفارش مى‏فرمودند.
تمام اين توضيحات اوّليه، براى اين است كه خواننده گرامى بداند كه بنده با سومين اثر مهمِ شيعيان آشنايى داشتم. بدون آن كه هرگز به ذهنم خطور كرده باشد كه شايد روزى، اين توفيق نصيبم گردد كه به ترجمه آن به زبان فرانسوى نائل آيم...
به خاطر دارم كه به جناب آقاى بهاءالدين خرم‏شاهى زنگ زدم و پس از نقل بيان مقدمات، از ايشان سؤال كردم كه آيا اين اثر تاكنون به زبان فرانسوى يا انگليسى ترجمه شده است؟ زيرا از پدرم شنيده بودم كه صحيفه سجّاديّه به وسيله استاد گرانقدر، پروفسور ويليام چيتيك، به انگليسى ترجمه شده است. مى‏ماند ترجمه زبان فرانسوى آن. يقين داشتم كه اين اثر، تاكنون به فرانسوى بازگردانيده نشده است و در شور و هيجان زيادى باقى ماندم تا سرانجام روز بعد فرا رسيد و آقاى خرم‏شاهى با اين كمترين تماس حاصل فرمودند تا بگويند كه با تحقيقاتى كه به انجام رسانده بودند، دريافته بودند كه هيچ‏كسى، در حال ترجمه آن به زبان فرانسه نيست.
پس از تماس ايشان، به نوعى آرامش عميق دست يافتم... درمى‏يافتم كه خداوند متعال، وظيفه‏اى بسيار سخت، بسيار دشوار، بسيار عجيب در پيش رويم نهاده است. چرا من...؟ تنها خدا مى‏دانست و بس.
نماز شكرگزارى‏اى گزاردم و از خداى متعال، درخواست يارى و قدرت و صبر و مقاومت كردم. سپـس، طبق عادت معمولم كه از رويارويى با مبارزات ذهنى و ترجمه هرگونه اثر دشوار ادبى (به‏ويژه قرون وسطايى، و آن نيز بر اساس نوع رشته و تخصّصم) غرق در هيجان و لذّت و مى‏گردم، با نهايت شهامت، در روزى تابستانى، در شهر اهواز، مقابل رايانه‏ام نشستم. در كمال استوارى گفتم: بسم اللّه الرّحمن الرّحيم. و در عين حال سراپا آكنده از توكل به خدا، به اين كار طولانى و بزرگ، مبادرت ورزيدم.
نه مى‏دانستم اين مسير مرا به كجا هدايت خواهد كرد، نه مى‏دانستم چه ميزان زمان براى اين كار خواهم نهاد...
نكته‏اى كه برايم بسيار تسكين‏بخش بود، آگاهى نسبتا كاملم از زبان فرانسه بود.