در این ماجرا خداوند به حضرت عیسی(ع) بشارت ظهور پیامبر اسلام(ص) را داده است.
رسول اللّه(ص):
أوحَی اللّهُ جَلَّت عَظَمَتُهُ إلی عیسی(ع): جُدَّ فی أمری ولا تَترُک، إنّی خَلَقتُک مِن غَیرِ فَحلٍ آیةً لِلعالَمینَ، أخبِرهُم آمِنوا بی وبِرَسولِی النَّبِی الاُمِّی، نَسلُهُ مِن مُبارَکةٍ، وهِی مَعَ اُمِّک فِی الجَنَّةِ، طوبی لِمَن سَمِعَ کلامَهُ، وأَدرَک زَمانَهُ، وشَهِدَ أیامَهُ.
قالَ عیسی(ع): یا رَبِّ، وما طوبی؟ قالَ: شَجَرَةٌ فِی الجَنَّةِ تَحتَها عَینٌ، مَن شَرِبَ مِنها شَربَةً لَم یظمَأ بَعدَها أبَدا.
قالَ عیسی(ع): یا رَبِّ، اِسقِنی مِنها شَربَةً؟ قالَ: کلّا یا عیسی، إنَّ تِلک العَینَ مُحَرَّمَةٌ عَلَی الأَنبِیاءِ حَتّی یشرَبَها ذلِک النَّبِی، وتِلک الجَنَّةَ مُحَرَّمَةٌ عَلَی الاُمَمِ حَتّی یدخُلَها اُمَّةُ ذلِک النَّبِی.[۱]
پیامبر خدا(ص):
خداوند پُرشکوه و عظمت، به عیسی(ع) وحی فرمود که: «در کار من بکوش و رهایش مکن. من، تو را بدون پدر آفریدم تا نشانه ای برای جهانیان باشی. به آنان (مردم) بگو که به من و به فرستاده من، آن پیامبر اُمّی که نسلش از بانویی خجسته (فاطمه زهرا(ع)) است و با مادر تو در بهشت است، ایمان آورند. طوبا، از آنِ کسی که سخن او را بشنود و زمانش را دریابد و روزگارش را ببیند!».
عیسی(ع) گفت: ای پروردگار من! طوبا چیست؟
فرمود: «درختی است در بهشت که در پای آن، چشمه ای است و هر که جرعه ای (/ یک بار) از آن چشمه بنوشد، دیگر هر گز تشنه نمی شود».
عیسی(ع) گفت: ای پروردگار من! جرعه ای (/ یک بار) از آن به من بنوشان.
فرمود: «هر گز، ای عیسی! آن چشمه بر پیامبران، حرام است تا آن گاه که آن پیامبر از آن بنوشد. آن بهشت نیز بر امّت ها حرام است تا آن گاه که امّت آن پیامبر به آن درآیند».
[۱]. قصص الأنبیاء للراوندی: ص ۲۷۱ ح ۳۱۸، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۷، ص ۲۵۸.
