روش تفسیری قرآن به قرآن در آراء آیت الله جوادی آملی

نشریه : فصلنامه سفینه

نویسنده : پديدآورنده : مجید معارف
پديدآورنده : محمّدامین تفضّلی

سال / شماره پیاپی 60 / صفحه

چکیده :

يكي از روش هاي تفسيري قرآن كه در سال هاي اخير با كوشش هاي علامه طباطبايي و پس از وي آيت الله جوادي آملي مورد توجه قرار گرفت، روش قرآن به قرآن مي باشد. آيت الله جوادي آملي در مقدمه تفسير خود، تسنيم، در ضمن بررسي مباني علمي اين روش به جامعيت قرآن كريم با توجه به آيه «تبيانا لكل شي‏ء» استناد كرده كه در آن، قرآن حاوي تمام علوم و مبين همه چيز دانسته شده و لذا به طريق اولي در تبيين مرادات خود بينياز از غير، از جمله سنت تلقي شده است. با بررسي مراد قرآن كريم از كل شيء و تعيين حوزه تبييني آن بر مبناي روايات و عدم وجود تبيان لازم در ظواهر قرآن كريم، روشن مي گردد تحقق جامعيت قرآن در تبيين همه مسائل بدون مراجعه به مبين قرآن ممكن نيست. و لذا استناد بدان براي اثبات حجيت روش قرآن به قرآن با كاستي هايي روبهرو مي باشد. اين مقاله بر آن است تا با محوريت آراء آيت الله جوادي آملي ابتدا به تبيين استناد مطرح شده بپردازد و سپس كاستي هاي آن را مورد بررسي قرار دهد.

کلیدواژه‌های مقاله :ادله حجيت تفسير قرآن به قرآن، تبيان كل شيء بودن قرآن، تسنيم، جوادي آملي، جامعيت قرآن