واکاوی اصول و گونه های اعجاز در سیرۀ امام رضا(ع)
سال
اول / شماره پیاپی
1 /
صفحه
88-134
چکیده :
صدور معجزه از ناحیۀ معصومان، یکی از مهم‌ترین مباحث کلامی در موضوع امامت است که نمونه‌های بسیاری از آن در منابع روایی امامیه گزارش شده است. البته برخی همچون معتزله، معجزه را تنها مختص انبیا دانسته و امامت را بدون صدور معجزه نیز جایز دانسته اند. با توجه به اهمیت اعجاز در مباحث امامت از یک‌سو، صدور بسیاری از معجزه‌ها از ناحیۀ معصومان از سوی دیگر و نظر به دوران امامت امام رضا(ع) و تعدد معجزه‌های ایشان، در نوشتار حاضر، اصول حاکم بر معجزه‌های امام رضا(ع) و گونه های اعجاز ایشان در میراث روایی امامیه بررسی و تحلیل می‌شود.
خبر دادن از مافی‌الضمیر، آینده و امور غیبی، علم به انواع زبان‌ها و زبان حیوانات، استجابت دعا، شفابخشی، طی‌الارض، معرفت حیوانات به امام، آمدن به خوابِ برخی مردم و توصیۀ آنها، دستیابی به گنج های زمین و عرضۀ اعمال به ایشان از مهم‌ترین مصادیق اعجاز در سیرۀ امام رضا(ع) است.
کلیدواژه‌های مقاله :امام رضا(ع)؛ امامت؛ معجزه؛ کرامت؛ علم غیب؛ امامیه
