1.براى متن اجازه ر . ك: بحار الأنوار، ج ۱۰۷، ص ۲۶ـ۲۷ كه علّامه مجلسى آن را از نسخه اى به خط حسين بن حسن بن حسين بن محمد قصيانى به تاريخ ۳۳۳ ق (ثلاث و ثلاثين و ثلاثمئه كه احتمالاً ۸۳۳ صحيح و ثمانمئه تصحيف شده باشد) نقل كرده است. كهن ترين جايى كه مى توان متن اين اجازه را يافت، برگ آغازين صحيفه سجاديه به شماره ۱۳۱۴۰ در كتاب خانه آية اللّه مرعشى مورخ ۸۵۳ق است. براى اطلاعات بيشتر در مورد اين دست نويس و مشخصات ديگرش ر . ك: فهرست نسخه هاى خطى كتاب خانه بزرگ حضرت آية اللّه العظمى مرعشى نجفى، سيد محمود مرعشى نجفى، با همكارى مير محمود موسوى، قم، كتاب خانه آية اللّه مرعشى، ۱۳۸۴ش، ج ۳۳، ص ۲۷۱ـ۲۷۳.

2.براى يادداشت هاى ابن سديد درباره مقابله نسخه اش ر . ك: بحار الأنوار، ج ۱۰۵، ص ۱۳۴.

3.الذريعة، ج ۱۵، ص ۱۹؛ صحيفة المكتبة، عبد الحسين امينى، نجف، مكتبة الإمام أمير المؤمنين العامة، ۱۳۷۳ق، ش ۲، ص ۳۲. سيد اعجاز حسين (۱۲۸۶ق) هم موفق به ديدار اين نسخه شده بود. ر . ك: كشف الحجب و الأستار، ص ۳۶۷ ـ ۳۶۹.

4.ظاهرا هم اكنون به يكى از كتاب خانه هاى سوريه منتقل شده است. نسخه تصويرى آن در كتاب خانه آية اللّه گلپايگانى، ش۳۲۳۹ و مركز احياء ميراث اسلامى، ش ۳۸۳۸ نگهدارى مى شود.