فهرست اجمالى علائم ظهور

در اين جا فهرستى را كه شيخ مفيد در كتاب الإرشاد آورده، به همان ترتيب ذكر مى كنيم ؛ علامت هايى كه در ميراث حديثى و تاريخى سده چهارم هجرى وجود داشته و عالم فرهيخته و نقّادى همچون شيخ مفيد، آنها را جمع آورى و گزارش كرده است:

۱. اختلاف بنى عبّاس در حكومت .

۲. گرفتن خورشيد در نيمه ماه رمضان و گرفتن ماه در آخر آن بر خلاف معمول .

۳. فرو رفتن زمينى در مغرب و فرو رفتن زمينى در مشرق .

۴. را كد ماندن (عدم حركت) خورشيد از ظهر تا عصر .

۵. طلوع خورشيد از مغرب .

۶. بريده شدن سر مردى هاشمى بين ركن و مقام .

۷. خرابىِ ديوارهاى مسجد كوفه .

۸. آمدن پرچم هاى سياه از سمت خراسان .

۹. ظهور مغربى در مصر و تسلّط او بر شامات .

۱۰. استقرار تركان در جزيره (بين دجله و فرات) .

۱۱. فرود آمدن روميان در رمله .

۱۲. طلوع ستاره اى در مشرق كه مانند ماه نور مى دهد و سپس هلالى شكل مى شود .

۱۳. آشكار شدن سرخى در آسمان .

۱۴. آتشى كه به طور عمودى در مشرق ظاهر مى شود و سه يا هفت روز در آسمان مى ماند.

۱۵. آزادى عرب و تسلّط بر شهرها و خارج شدن از حاكميت عجم ها .

۱۶. كشته شدن فرمان رواى مصر به دست مصريان .

۱۷. خرابىِ شام و ظهور پرچم هاى سه گانه در آن .

۱۸. ورود پرچم هاى قيس و عرب به مصر و پرچم هاى كنده به خراسان .

۱۹. ورود لشكرى از سمت مغرب تا آستانه حيره .

۲۰. آمدن پرچم هاى سياه از مشرق همانند آن .

۲۱. شكاف در رودخانه فرات و جارى شدن آب در كوچه هاى كوفه .

۲۲. خروج شصت دروغگوى مدّعى نبوت .

۲۳. خروج دوازده نفر از فرزندان ابوطالب كه ادّعاى امامت دارند .

۲۴. سوزاندن يكى از بزرگان بنى عبّاس بين جلولاء و خانقين .

۲۵. ساخته شدن پلى در بغداد نزديكى كرخ .

۲۶. بادى سياه و زلزله اى در بغداد .

۲۷. ترسى كه همه مردم عراق را فرا مى گيرد .

۲۸. مرگى وحشتناك در عراق .

۲۹. مرگ و مير و قحطى .

۳۰. هجوم ملخ ها .

۳۱. كمىِ محصول .

۳۲. نزاع دو گروه از عجم و خونريزى فراوان ميان آنان .

۳۳. خارج شدن بندگان از اطاعت صاحبان خود و كشتن آنان .

۳۴. تبديل شدن گروهى از بدعت گزاران به بوزينه و خوك .

۳۵. تسلّط بندگان بر شهرهاى بزرگ .

۳۶. آشكار شدن صورت و دستى از آسمان .

۳۷. برگشت برخى مردگان به دنيا.

۳۸. باران هاى پياپى.

آنچه را كه شيخ مفيد بيان كرده، نمى توان قطعى دانست و با وجود مقام و عظمتى كه اين عالم بزرگ شيعه دارد، به نظر مى رسد دورانى كه اين مطالب و اخبار در آن بيان مى شده و شهرت داشته، در نقل آنها حتّى براى اين عالم كم نظير اماميه، تأثيرگذار بوده است. ايشان گفته است كه اين موارد را از كتب قبل از خود جمع كرده و در نهايت، با نوشتن عبارت «واللَّه أعلم»، ترديد خود را نسبت به برخى از علائم، بيان كرده است.[۱]