القُرآنِ / 127 / وتركُ الفرقَةِ » . ۱
وَالحَبلُ في كلام العرب يَنصرف على وجوهٍ :
منها : العَهدُ والْأمان ، فإنَّ كِتابَ اللّهِ أمانٌ ؛ لَكُمْ وَعَهْدٌ مِنْ عَذابِ اللّهِ ، وفي الحديث : « كِتابُ اللّهِ حَبلٌ ممدودٌ »۲ أي : نور مَمدوُدٌ .
شرف : به معنى شريف است ، كما يقال : كَرَمُ قَومِهِمْ ، أي : كريم قومهم . ۳
أطوَل : افعل تفضيل از طُول به ضم طاء ، يا افعل تفضيل از طَول به فتح طاء به معنى افضل ، كقوله تعالى : « ذِي الطَّوْلِ »۴ أي : ذي الغِنى والفضل ، وفي الحديث : « تَطاوَلَ عَليهمُ الرَّبُّ بفضلِه »۵ أي : أشرَفَ .
يعنى : افاضه رحمت و خير و كمال كن بر آن كسى كه چنگ زننده و نگاهدارنده است از راه و دليل هاى معرفت تو ريسمان بزرگوارى را كه بسيار بلند و درازتر است از آنچه تصوّر توان كرد كه هرگز انقطاع نمى پذيرد ، يا رحمت فرست بر آن كسى كه نگاهدارنده بُوَد از دليل هاى معرفت تو و حجج واضحه بر وجود و ربوبيّت تو ، حَبل شرف اطول را كه قرآن و دوازده امام باشد .
و مؤيّدات بر اين معنى بسيار است ، كقوله تعالى : « وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعاً وَلاَ تَفَرَّقُوا »۶ . حق تعالى مى فرمايد : اى بندگان من ! دست در ريسمان من زنيد و پراكنده مشويد . و سِرّ در اين معنى آن است كه بندگان را قابليت و استعداد آن نيست كه از حق تعالى استفاضه فيوضات كنند . پس استفاضه بركات و فيوضات از مستفيضان
1.غريب الحديث ، ابن سلام ، ج ۴ ، ص ۱۰۱ ؛ لسان العرب ، ج ۱۱ ، ص ۱۳۵ .
2.الخلاف ، طوسى ، ج ۱ ، ص ۲۷ ؛ مسند زيد بن علي ، ص ۴۶۴ ؛ قرب الإسناد ، ص ۷ ؛ الإمامة والتبصرة ، ص ۱۵۰ ؛ عيون أخبار الرضا عليه السلام ، ج ۱ ، ص ۳۴ .
3.ب : كريمهم .
4.سوره غافر ، آيه ۳ .
5.النهاية ابن اثير ، ج ۳ ، ص ۱۴۵ .
6.سوره آل عمران ، آيه ۱۰۳ .
