پاسخی به كتاب «حديث های خيالی» - صفحه 158

دفاع ما

روشن است كه صِرف توافق آنچه شيخ طوسى به أبو جعفر اسناد داده با تفسير الطبرى كافى نيست تا به اثبات رسد كه منظور از أبوجعفر همان أبو جعفر طبرى است؛ چرا كه شايد منظور شيخ، أبوجعفر باقر(ع) باشد و ما روايتى از امام باقر(ع) هم بر طبق آن پيدا كنيم، ولى أبو جعفر طبرى هم نظرش در آن مورد با روايت و گفته امام باقر(ع) موافق باشد.
به علاوه، ناقد محترم با مواردى كه شيخ طوسى مطلبى را در التبيان به أبو جعفر نسبت داده است و آن مطلب در تفسير الطبرى يافت نمى شود، چه مى كند؟ آيا باز هم در اين موارد مى گويد منظور شيخ طوسى از أبوجعفر، طبرى است؟!! يا اين كه به شيخ طوسى نسبت تسامح و اشتباه در نقل مى دهد و يا هر دو؟!! ۱
هم اكنون، پس از بررسى توصيه ناقد، به دو قرينه اى مى پردازيم كه ناقد ذكر كرده و برپايه آن أبوجعفر را بر طبرى تطبيق داده است، ولى مى بينيم كه اين دو قرينه تمام نيست.

1. پاسخ ما به قرينه اوّل

درست است كه شيخ طوسى، در مقدمه تفسيرش، به طبرى اشاره كرده است و از تفسير وى ياد كرده، ولى هرگز اين يادكرد بدان معنا نيست كه منظور از أبو جعفر، طبرى باشد؛ بگذريم كه اين يادكردْ نقدآميز نيز هست. افزون بر اين، شيخ طوسى(قده)، در همين تفسير، در حدود صدوبيست مورد از طبرى با همين عنوان طبرى ياد كرده است و حتى در مقدمه تفسير هم، همان گونه كه ديديد، با عنوان طبرى ياد مى كند و تعبير أبو جعفر را هرگز درباره او به كار نبرده است.

1.مناسب است در اين جا برخى از اين موارد را فهرست كنيم: در تفسير «وارزقهم من الثمرات»، سوره بقره ، آيه ۱۲۶ (التبيان، ج ۱، ص ۴۵۹)؛ در تفسير «كذكركم آباءكم»، سوره بقره، آيه ۲۰۰ (التبيان، ج ۲، ص ۱۷۰)؛ در تفسير «و من الناس من يشرى نفسه ابتغاء مرضات اللّه»، سوره بقره، آيه ۲۰۷ (التبيان، ج ۲، ص ۱۸۳)؛ در تفسير «فان طلّقها فلا تحل له من بعد»، سوره بقره، آيه ۲۳۰ (التبيان، ج ۲، ص ۲۴۸)؛ در تفسير «و منهم من أن تأمنه بقنطار»، سوره آل عمران، آيه ۱۴ (التبيان، ج ۲، ص ۴۱۱)؛ در تفسير «وكاين من نبيّ قاتل معه ربيون كثير»، سوره آل عمران، آيه ۱۴۶ (التبيان، ج ۳، ص ۱۱)؛ در تفسير «و خلق منها زوجها»، سوره نساء، آيه ۱ (التبيان، ج ۳، ص ۹۹)؛ در تفسير «و خلق منها زوجها»، سوره نساء، آيه ۱ (التبيان، ج ۳، ص ۱۰۰)؛ در تفسير «واتيناهم ملكاً عظيماً»، سوره نساء، آيه ۵۴ (التبيان، ج ۳، ص ۲۲۸)؛ در تفسير «و لو ردّوه إلى الرسول و إلى اولى الامر منهم»، سوره نساء، آيه ۸۳ (التبيان، ج ۳، ص ۲۷۳). موارد از اين دست، بسيار است.

صفحه از 179