مناظره هاى معصومان (عليهم السلام)

بيان گوشه اى از مناظرات پيامبر و جانشينان معصوم او با مخالفان عصر خويش

بخشی از مقدمه کتاب:

شيوه مناظره در اسلام

آفرينش انسانها، پيرو هدفى بوده و او براى مقصود برتر آفريده شده است، براى رسيدن به چنين هدف هر چند فطرت او را كمك مى كند، ولى فطرت، چراغ كم فروغى است كه نمى تواند همه راه را روشن كند و پيمودن راه سعادت را، از خس و خاشاك، پاكيزه سازد، بلكه بايد در اين مورد، از نيروى عقل و خرد، بهره برد كه خود چراغى است روشن در روح و روان انسان.
قرآن مجيد به پيامبر دستور مى دهد كه براى هدايت انسان ها، با به كارگيرى خرد آنها از يكى از سه راه وارد شود:
۱. راه برهان و دليل و محاسبات فلسفى و كلامى
۲. راه جدال احسن
۳. از طريق پند و اندرز و نصيحت هاى خالصانه
چنانكه مى فرمايد:
(ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جَادِلْهُمْ بِالتي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ).(نحل: ۱۲۵.)
«مردم را با حكمت و اندرز نيكو به راه پروردگارت دعوت كن و با آنان به نيكوترين شيوه به بحث و مجادله بپرداز يقيناً پروردگارت به كسانى كه از راه او گمراه شده اند و نيز به راه يافتگان، داناتر است».

برشی از کتاب:

نظر ما در اين سلسله مقالات، تشريح مناظرات پيامبر اسلام و جانشينان وى با كافران و منافقان و مخالفان است. ولى ما در اين جا، به فضل الهى، درصدد بيان گوشه اى از مناظرات پيامبر و جانشينان معصوم او با مخالفان عصر خويش هستيم و در اين گفتگوها خواهيم ديد كه چقدر معلمان آسمانى ما، با مخالفان، مؤدبانه سخن گفته و به آنها مجال گفتگو مى دادند، بدون اين كه فوراً از خداوند براى آنان مرگ بطلبند يا سخنانى بر زبان جارى كنند كه عواطف آنها را خدشه دار سازند.
ادب در گفتگو و فرصت دادن به مخالف، در تمام حوارهاى اسلامى مشهود و واضح است، در حالى كه تا آن زمان، يك چنين روشى آن هم در شبه جزيره عربستان، سابقه نداشت.