آسیبشناسی نقدهای تاریخی علامه شوشتری در حوزه روایات تفسیری
سال
1399 / شماره پیاپی
12 /
صفحه
9-29
چکیده :
در نقد متن هر حدیثی گردآوری تمامی دادههای مرتبط و اِعمال دقیق ضوابط نقد، حائز اهمیت است. گاه به رغم دقت ناقد حدیث، وی از خطا مصون نمیماند. این مقاله در صدد پاسخ به این سؤال است که تا چه اندازه نقدهای علامه شوشتری برای اثبات موضوع بودن حدیث، اتقان دارد؟ آسیبهای نقد و بررسیهای ایشان در حوزه روایات تفسیری چیست؟ این تحقیق با روش مطالعه کتابخانهای و رویکرد تحلیلی - توصیفی در چهار نمونه روایت تفسیری به این نتیجه دست یافت که نقد مؤلف با وجود آگاهی از ضوابط نقد حدیث، دارای کاستی یا خطای سهوی است و آسیبهای آن در سه عنوان قابل طرح است: «ناسازگاری نظر رجالی با مجموعه آیات و روایات معتبر، عدم توجه به روایات و گزارشهای تاریخی معارض، ظنّی و ناکافی بودن ادلّه در اثبات مذهب راوی» و در نهایت مدّعای ایشان در موضوع بودن احادیث مربوطه را کافی یا قابل پذیرش نمیداند.
کلیدواژههای مقاله :محمدتقی شوشتری، الأخبار الدخیلة، عبداللّهبناُبیّ، حواریون، ثابت بن قیس بن شماس، عمّار بن معاویه الدُهنی