احادیث داستانی شمار امامان(ع)

الیقین عن ابن عبّاس:

سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ(ص) یقولُ: مَعاشِرَ النّاسِ، اعلَموا أنَّ للّهِ بابا مَن دَخَلَهُ أمِنَ مِنَ النّارِ. فَقامَ إلَیهِ أبو سَعیدٍ الخُدرِی فَقالَ: یا رَسولَ اللّهِ، اهدِنا إلی هذَا البابِ حَتّی نَعرِفَهُ.

قالَ: هُوَ عَلِی بنُ أبی طالِبٍ، سَیدُ الوَصِیینَ وأمیرُ المُؤمِنینَ....

فَقامَ جابِرُ بنُ عَبدِ اللّهِ الأَنصارِی فَقالَ: یا رَسولَ اللّهِ، وما عِدَّةُ الأَئِمَّةِ؟

فَقالَ(ص): یا جابِرُ، سَأَلتَنی ـ رَحِمَک اللّهُ ـ عَنِ الإِسلامِ بِأَجمَعِهِ؛ عِدَّتُهُم عِدَّةُ الشُّهورِ، وَهِی«عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِی کتَابِ اللَّهِ یوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ»[۱]، وعِدَّتُهُم عِدَّةُ العُیونِ الَّتی انفَجَرَت لِموسَی بنِ عِمرانَ(ع) حینَ ضَرَبَ بِعَصاهُ الحَجَرَ«فَانفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَینًا»[۲]، وعِدَّتُهُم عِدَّةُ نُقَباءِ بَنی إسرائیلَ، قالَ اللّهُ تَعالی:«وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَاءِیلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَی عَشَرَ نَقِیبًا»[۳]، فَالأَئِمَّةُ یا جابِرُ: أوَّلُهُم عَلِی بنُ أبی طالِبٍ، وآخِرُهُمُ القائِمُ.[۴]

الیقین ـ به نقل از ابن عبّاس ـ:

از پیامبر خدا(ص) شنیدم که می فرماید: «ای مردم! بدانید که خداوند را دَری است که هر کس از آن در وارد شود، از آتش، ایمن خواهد بود».

ابو سعید خُدری برخاست و گفت: ای پیامبر خدا! ما را به این در، راه نمایی کن تا آن را بشناسیم.

فرمود: «آن در، علی بن ابی طالب است که سَروَر اوصیا و امیر مؤمنان... است ».

جابر بن عبد اللّه انصاری برخاست و گفت: ای پیامبر خدا! شمار امامان، چند است؟

فرمود: «ای جابر! خدا تو را رحمت کند! تو از من در باره اسلام، به تمامی آن، پرسیدی. شمار ایشان، به شمار ماه هاست و آن، «نزد خدا، از روزی که آسمان ها و زمین را آفرید، در کتاب [علمِ] خدا، دوازده ماه است». نیز شمارشان به شمار چشمه هایی است که برای موسی بن عمران(ع) جوشید، آن گاه که با عصایش بر سنگ زد «و از آن [سنگ]، دوازده چشمه جوشیدن گرفت». شمارشان به شمار نقبای بنی اسرائیل است. خدای بلندمرتبه فرموده است: «و هر آینه، خدا از بنی اسرائیل پیمان گرفت و از ایشان دوازده نقیب فرستادیم». ای جابر! نخستینِ این امامان علی بن ابی طالب است و آخرینشان قائم».

[۱]. التوبة: ۳۶.

[۲]. البقرة: ۶۰.

[۳]. المائدة: ۱۲.

[۴]. الیقین: ص ۲۴۴، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۹، ص ۳۲۸.