رسول گرامی اسلام(ص) محبت اهل بیتش را مایه همنشینی در بهشت با آنها می خواند.
تفسیر الثعلبی عن جابر بن عبد اللّه الأنصاری:
أتَینا رَسولَ اللّهِ(ص) یوما فی مَسجِدِ المَدینَةِ، فَذَکرَ بَعضُ أصحابِهِ الجَنَّةَ... فَقالَ عَلِی(ع): الحَمدُ للّهِِ الَّذی هَدانا بِک، وکرَّمَنا وشَرَّفَنا.
فَقالَ لَهُ النَّبِی(ص): یا عَلِی، أما عَلِمتَ أنَّ مَن أحَبَّنا وَانتَحَلَ مَحَبَّتَنا أسکنَهُ اللّهُ تَعالی مَعَنا؟ وتَلا هذِهِ الآیة:«فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیک مُّقْتَدِرٍ»[۱].[۲]
تفسیر الثعلبی ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه انصاری ـ:
روزی در مسجد مدینه خدمت پیامبر خدا(ص) رسیدیم. یکی از یارانش، از بهشت، سخن به میان آورد....
علی(ع) فرمود: ستایش، خدایی را که به واسطه تو (پیامبر)، ما را هدایت فرمود و به ما ارجمندی و بزرگی بخشید.
پیامبر(ص) فرمود: «ای علی! آیا نمی دانی که هر کس ما را دوست بدارد و محبّت ما را بپذیرد، خدای متعال، او را در کنار ما سکونت می دهد؟» و این آیه را تلاوت فرمود: «در جایگاه راستی، نزد پادشاهی توانایند».
[۱]. القمر: ۵۵.
[۲]. تفسیر الثعلبی: ج ۹ ص ۱۷۴، شواهد التنزیل: ج ۲ ص ۴۷۰ ح ۱۱۴۱، الفردوس: ج ۵ ص ۳۷۷ ح ۸۴۸۴ نحوه، کنزالعمّال: ج ۱۲ ص ۴۲۲ ح ۳۵۴۷۴؛ الفضائل: ص ۱۰۴، تأویل الآیات الظاهرة: ج ۲ ص ۶۳۰ ح ۲ کلاهما نحوه، بحار الأنوار: ج ۲۷ ص ۱۳۰ ح ۱۲۰ نقلاً عن کتاب المحتضر للحسن بن سلیمان، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۵، ص ۵۵۰.
