صحابی بودن، نشانۀ مدح راوی

نشریه : دانش‌ها و آموزه‌های قرآن و حدیث

نویسنده : پديدآورنده : رسول طلائیان
پديدآورنده : مهدی لاهیجی

چکیده :

صحابی از ماده «ص ح ب» به معنی همراهی است. مشتقات این ماده، مفهوم «همدلی» یا طولانی بودن» بازه را پیوست خود دارند. کاربری «صاحب المال» برای «مال دار» با پیوست دوم صورت گرفته است. این ماده در مفهوم «پناه دادن» نیز کاربرد دارد؛ مانند «و لا هم ما يصحبون؛ و نه در برابر ما پناه داده شوند.» این کاربرد در حقیقت، بهره گیری از پیوست نخست است.|
کاربرد واژة «صحابی» یا تعبير «صاحب فلانی» برای همراهان پیامبر و ائمه صلوات الله عليهم به دوره حضور ایشان برمی گردد. این واژه در کاربرد اصطلاحی اش، دارای همان معنای لغوی «همراهی و همدلی» بوده و تنها تفاوت مصطلح با ماده، افزایش مضاف اليه «پیامبر و ائمه علیهم السلام است.
در علم الحديث، تعریف این واژه، محل بحث های گوناگونی بوده است. بسیاری از اهل سنت آن را این گونه معنای کرده اند:
هر کسی که پیامبر صلى الله عليه و آله را در حال ایمان دیده و در حال اسلام نیز وفات کرده باشد.»