پيامبر مى شود ، در اين جا نيز ملكشاه صحّت حديث را جويا مى شود و چون وزير آن را صادر شده مى خواند ، ملكشاه خشمگينانه ، عالم عباسى را دروغگو مى خواند و گفته بعدى او را در امام زمان خواندن ملكشاه ، تملّقى بيش نمى داند و چون عالم علوى ، حضرت مهدى منتظر(عج) را شجاعانه امام زمان خويش مى خواند ، ملكشاه ، پايان مناظره را اعلام مى كند و به شيعه تمايل مى يابد .
مؤلف كتاب ، همين امر را موجب مرگ پنهانى ملكشاه در 38 سالگى مى داند ، امّا گزارش تاريخى ديگرى در دست نداريم كه اين قضايا را تأييد كند. مؤلّف همچنين خواجه نظام الملك ، پدر همسرش را قربانى اين جريان مى داند و قصيده بلندى نيز در رثاء او مى سرايد و رساله خود را در گزارش اين مناظره به پايان مى برد .
محتواى مناظره دوم
اين مناظره نيز رنگ و روى كلامى و اعتقادى دارد. مناظره از امامت و ويژگى هاى امام صادق عليه السلام آغاز مى شود و با بحث از عصمت و طهارت امامان عليهم السلام ادامه مى يابد. ۱ از حديث ثقلين و علم اهل بيت عليهم السلام نيز بحث مى شود و سپس به مسئله سبّ صحابه مى رسد و شيخ حسين بن عبدالصمد جبعى ، رواياتى را ارائه مى دهد كه لازمه آنها ، تفريق ميان صحابه پيامبر است . با ارائه احاديث مذكور در كتب اهل سنت ، بحث به درازا مى كشد. ۲
مؤلف پس از اين مناظره ، روزى ديگر به خانه او مى رود و چون كتاب صحيح بخارى را نزد وى مى بيند ، به بحث از حديث جانشينى دوازده امام مى پردازد و او را به پيروى حق و ترك هوا و تقليد فرا مى خواند .
محتواى مناظره سوّم
اين مناظره كوتاه ، بيشتر در باره آيه هاى دلالت كننده بر ازدواج موقت و احتمال نسخ و عدم نسخ و نيز دلالت و مفاد آنها است. همچنين استدلال به ارث بردن و نبردن همسر موقت براى آن كه مدلول آيه و مصداق زوجه شود ، بررسى مى گردد ، و به سيره پيامبر و