همگون اعتقادى ، يارى مى رساند ، به گونه اى كه به ساختار به هم پيوسته زبانى و عقلانى حاكم بر مجموعه احاديث ، خللى وارد نيايد.
فقه الحديث ، از دانش هاى حديثى مربوط به متن است كه به فهم محتوا و مضمون حديث يارى مى رساند ، و شرح متن حديث و حلّ مشكلاتِ بر سر راه فهم آن را به عهده دارد. ۱
اگر چه همه دانش هاى حديثى با تمام شاخه هاى فرعى خود ، مهم و حتى ضرورى هستند ، اما آنچه كه به گونه مستقيم ترى در ارتباط با شرح و فهم مقصود اصلى حديث ، و بهره گيرى از آن در ديگر علوم الهى و انسانى ، و به صحنه عمل درآوردن و تحقق بخشيدن آن در زندگى است ، دانش (فقه الحديث) است كه اگر درست به كار بسته شود و مسير منطقى آن به تمام و كمال پيموده شود ، ما را به مفهوم حقيقى حديث نزديك مى گرداند و پس از عبور از بوته نقد ، وظيفه علمى و عملى ما را معين مى سازد و پس از فراغ از حجيّت آن ، اين وظيفه را اعتبار مى بخشد و عمل ما را به دين مستند مى كند.
اهميت فقه الحديث
بر اساس آنچه گفته آمد ، كاميابى در اين شاخه ، مى تواند كوشش هاى ما را در ديگر گونه هاى علوم حديثى با ثمر سازد ، و حديث پژوه را از زيبايى هاى كلام اهل بيت بهره مند و در لذت هاى فهم حديث ، غوطه ور كند.
نكته حائز اهمّيت در اين جا ، آن است كه هر چه در باره حديث بگوييم و هر استفاده اى