3 / 4
توفيق
۳۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ستايش ، خدايى را كه ... از گم راهى به راه آورْد و كورى [ـِ دل] را بينايى بخشيد .
۳۱.امام على عليه السلام :خداوند متعال ، گاه نشانه اى را براى مؤمنى نمودار مى سازد تا بر بصيرت او بيفزايد ، و براى كافر ، تا عذر و حجّت را بر او تمام تر سازد .
۳۲.امام على عليه السلام :من و شما ، در حقيقت ، بندگان زرخريد پروردگارى هستيم كه جز او پروردگارى نيست . او چنان اختيارى از ما دارد كه ما خود ، از خويش نداريم و ما را از وضعيتى كه در آن قرار داشتيم ، به آنچه مصلحت ما در آن است ، بيرون بُرد ، گم راهىِ ما را به هدايتْ تبديل كرد و ما را كه كور[دل ]بوديم ، بينايى بخشيد .
۳۳.امام زين العابدين عليه السلام ـدر «مناجات اِنجيليه» ـ : بار خدايا! به ياد تو پناه مى برم و چنگ مى زنم و خويشتن را در سايه رُكن تو در مى آورم و از نيروى تو ، حمايت و يارى مى طلبم و از نور تو ، راه نمايى و بصيرت مى خواهم ... .
سَرور من! اگر نور تو نبود ، راه نما را نمى ديدم ، و اگر بينش بخشى تو نبود ، راه را گُم مى كردم ، و اگر معرّفى تو به پذيرش نبود ، راه نمى بُردم ، و اگر توفيق دِهى تو نبود ، به شناخت تأويل [و معانى قرآن] ، هدايت نمى شدم .
