امام على علیه السلام فرمود:
أَلصِّيامُ أَحَدُ الصِّحَّتَيْنِ.
روزه گرفتن، يكى از دو تندرستى است.
غررالحكم ج۲ ص۲۷
شرح حدیث
وقتى معده، به تعبير روايات، خانه بيمارىهاست و پرهيز، پايه همه درمانها، نقش درمانى روزه آشكار مىشود.
ماه رمضان، هم فرصتى براى استراحت دستگاه هاضمه است، هم زمينهاى براى سوخت و ساز بهترِ بدن و ذوب شدن اضافات است، هم تقويتى براى اراده در مقابل خواستههاى شكم و شهوت است، هم يادآور فقرا و محرومين در دنيا، و تشنگى و گرسنگى روز قيامت است.
پس، تنها درمان جسمى نيست،
روح را هم مداوا مىكند و غفلت را مىزدايد، عواطف را تلطيف مىكند و حس مردم دوستى را برمىانگيزاند، بعد معنوى را بيدار مىكند، روحيه شفقت بر مردم و همنوعان را زنده مىسازد، انسان را به هويت اصلىاش كه بنده بودن است، متوجه مىسازد و او را به خدا نزديكتر مىكند.
اگر امروزه، روزه و امساك را شيوهاى در معالجه برخى بيماريها مىدانند، خاصيت تندرستى كه رهاورد روزه است، قرنها پيش در روايات آمده است. هم در اين سخن كه حضرت امير، براى روزه گرفتن نقشى مهم در صحت بدن بيان فرموده است، هم در حديث نبوى شريف است كه فرمود: صُومُوا تَصِحُّو.
روزه بگيريد تا تندرست شويد.
فرصت ماه مبارك را مغتنم بشاريم.
هم در بهرهگيرى از بركات معنوى و سازندگيهايش،
هم در تأمين تندرستى كه سوغات آشكار روزه است.
منبع: حکمت های علوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی علیه السلام)، جواد محدثی.
