حکمت های علوی - تادير نشده

^{امام على علیه السلام فرمود:}

قَصِّرُوا الأَمَلَ وَ بادِرُوا الْعَمَلَ وَخافُوا بَغْتَةَ الأَجَلِ.

آرزو را كوتاه كنيد و به سوى عمل بشتابيد و از فرارسيدن ناگهانى اجل و مرگ، بهراسيد.

_{غررالحكم ج۴ ص۵۱۱}

امان از فرداهاى نامعلوم و افقهاى ناپيد!

يكى از آفتهاى عمل، تسويف است، يعنى كارها را به بعد، موكول كردن و امروز و فردا كردن.

داشتن آرزوهاى دور و دراز و افسانه‏اى و رؤيايى، كار آدمهاى غافل است. گاهى يك ناگهان، همه نقشه‏ها را نقش بر آب مى‏كند و همه بافته‏ها را پنبه مى‏سازد.

مرگ ناگهانى، حادثه ناگهانى، بيمارى پيش‏بينى نشده، گرفتارى‏هاى خارج از محاسبه، به هم خوردن رابطه‏ها و رفاقت‏ها و... خيلى ناگهان‏هاى ديگر.

پس، نمى‏توان خيلى به فرداى نيامده دل بست و در عالم تخيل و رؤيا زيست.

حسابها بايد روشن و وظيفه‏ها بايد انجام يافته باشد و خودمان نيز بايد آماده باشيم. آماده هرچيز، از جمله رفتن ناگهانى و كوچيدن بى‏خبر.

همه انبيا و سفيران غيب، آمده‏اند تا به عنوان برگزيدگانى آگاه از آن سوى پرده‏ها گوشه‏اى از همين نيامدهها را به ما بگويند و هشدار دهند و بيدارمان كنند.

بدا به حال آنكه مرگ، ناگهان او را بگيرد و او حتى مجال خداحافظى با اين و آن را نداشته باشد.