امام على علیه السلام فرمود:
نَفَسُ الْمَرْءِ خُطاهُ اِلى اَجَلِهِ.
نفس كشيدن انسان، گامهاى او به سوى اجل اوست.
غررالحكم ج۶ ص۱۷۰
شرح حدیث
شتاب عمر و گذر زمان از شگفتيهايى است كه معمولاً از آن غافليم.
روزها از پى روزها، هفتهها از پى هفتهها مىآيد و مىرود، ماه جديد، سال جديد و... انسان بسختى مىخواهد باور كند كه اين عمر اوست كه كوتاه مىشود و اجل اوست كه نزديكتر مىشود.
در واقع، هر چه بر عمر ما افزوده مىشود، از آن سو از مهلت ما كاسته مىشود، تا روزى كه به پايان خط و نهايت مهلت برسيم و ما را از قطار عمر پياده كنند.
اجل، مقصدى است كه همه به سوى آن در حركتيم.
مرگ نيز، قطعىترين آينده هر يك از ماست. ولى... آيا به اين آينده قطعى و حتمى، جدى فكر مىكنيم؟
اينكه نيروى چشم و گوش و عضلات و توانايى جسمى و... بتدريج كاسته مىشود، نشان نزديكتر شدن كوچ است.
نعمتهاى الهى را كه امانت اوست، يكى پس از ديگرى از ما پس مىگيرند. گرچه سعدى گفته است هر نفسى كه فرو مىرود، مُمدّ حيات است... ولى ما به وضوح مىبينيم با هر نفس كشيدن، گامى به نهايت نزديكتر مىشويم و موعد تحويل امانت نزديك مىشود.
فرصتها در گذر است، و چه شتابان!
هر روز، هر هفته، هرماه و سال، يكى از اين فرصتهاست. روزى به استقبال آن مىرويم، روزى هم آن را وداع مىكنيم.
راستى ... عمرها چه پرشتاب مىگذرد!...
منبع: حکمت های علوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی علیه السلام)، جواد محدثی.
