روش‌شناسی علامه جعفری در شرح نهج‌البلاغه (با تأکید بر منابع و استنادهای تفسیری)

نشریه : پژوهش نامه علوی

نویسنده : پديدآورنده : فتحیه فتاحی زاده
پديدآورنده : لعیا مرادی

چکیده :

علامه محمدتقی جعفری از عالمان برجستۀ عصر حاضر است که تألیفات متعددی، از جمله شرح و تفسیر نهج‌البلاغه، دارد. مطالعۀ روش‌شناسانه این اثر، عظمت کلام علی(ع) و نیز ذوفنون‌بودن مفسر را آشکار می‌سازد. تحقیق روش‌شناختی نوشتار حاضر مبتنی بر منابع و استنادهای تفسیری است.
آیات قرآن کریم، روایات معصومان(ع) و آرای شارحان نهج‌البلاغه از مهم‌ترین ابزار و گزاره‌هایی است که مفسر درجهت فهم کلام علی(ع) به‌کار بسته است.
از قرآن به‌عنوان مهم‌ترین منبع فهم روایات، و پس از آن از روایات سایر معصومان(ع) و نیز از کلام حضرت علی(ع) به‌عنوان قرائن کلامی بهره‌برداری شده است.
تنوع بهره‌گیری از منابع مورد استناد همانند توجه به رویکرد تطبیقی و یا تأییدی آنها و نیز نگرش جامع به آیات و روایات در تبیین چگونگی استناد، مؤثر و کارآمد است.