بازشناسى عرفان حقيقى از عرفان هاى كاذب

نشریه : ماهنامه معرفت

نویسنده : پديدآورنده : محمد تقی مصباح یزدی

چکیده :

اين مقاله به تبيين عرفان حقيقى از عرفان هاى كاذب مى پردازد. از ديدگاه اهل بيت عليهم السلام، «عارف باللّه» كسى است كه به عالى ترين مقام معرفت بشر كه دستيابى به آن براى ايشان ممكن است، نايل آيد. همواره در طول تاريخ از عرفان تحريف هايى صورت گرفته و آن را با شاعر يكسان پنداشته اند؛ زيرا عرفا و شعرا مفاهيم معنوى و عرفانى را در قالب مفاهيم تخيلى و شعرى بيان مى كنند. اين برداشتى عاميانه و نادرست است. در قرآن نيز گاهى اوقات تعابير استعارى، كنايى و تخيلى به كار رفته اند. ازاين رو، عرفان هرگز به معناى داشتن مهارت در ارائه مفاهيم معنوى در قالب شعر و يا به صورت كنايه، استعارى و تخيلى نيست. عارف باللّه كسى است كه افزون بر شناخت ذهنى خدا و اسماء و صفات او، عميقا نيز خداوند و صفات او را باور داشته باشد. اين عرفان، نشانه كامل انسان و شيعه واقعى و روح تشيع است و در پرتو تجلى نور الهى در قلب مؤمن حاصل مى شود.