آثار تربيتى گريستن بر تكامل معنوى انسان از ديدگاه آيات و روايات

نشریه : ماهنامه معرفت

نویسنده : پديدآورنده : محمدتقی حسینی
پديدآورنده : سيدمحمدرضا موسوی نسب

چکیده :

موضوع گريستن، از جمله موضوعاتى است كه از ابعاد مختلف از جمله ابعاد روان شناختى، تربيتى، دينى، اخلاقى و عرفانى مورد بررسى قرار گرفته است. اين مقاله به بررسى آثار تربيتى گريستن بر تكامل معنوى انسان مى پردازد كه با روش تحليلى و توصيفى و به منظور تبيين ارتباط ميان گريستن، با تربيت اخلاقى و تكامل معنوى انسان، تدوين يافته است. گريه، نوعى واكنش به احساسات و هيجان هاى درونى انسان است كه مى تواند بر ابعاد روانى، تربيتى، معنوى و اخلاقى انسان تأثير بگذارد. ابتدايى ترين تأثير گريه، به ويژه گريه در امور معنوى، ايجاد آرامش است كه انسان بعد از گريه كردن، در اثر تخليه شدن فشارهاى درونى، احساس خوشايند و يك سبكى و آرامش برايش پديد مى آيد. همچنين گريه موجب نشاط و اميد در انسان شده و انگيزه فرد را تقويت مى نمايد و سلاحى در مبارزه با شيطان درونى انسان مى شود. از سوى ديگر، گريه سبب پاك شدن گناهان انسان و نزول رحمت خداوند شده، انسان را در دفع برخى رذائل اخلاقى و نيز كسب برخى فضيلت ها، كمك مى نمايد و سر انجام انسان را در رسيدن به قرب الهى يارى مى كند.